Το κείμενο που ακολουθεί, συντάχθηκε απ΄ το φίλο μου Νικόλαο Κέφαλο, ως σχολιασμός στο χθεσινό μου άρθρο με τίτλο "Οι συμβολισμοί, η αδιαφάνεια και η σπατάλη..." και δημοσιεύτηκε στον προσωπικό μου τοίχο στο facebook. Έκρινα όμως πως αξίζει να δημοσιευτεί και στο προσωπικό μου blogspot, όπως θα κάνω απ΄ εδώ και πέρα με την άποψη κάθε φίλου και γνωστού, άσχετα αν συμφωνώ ή διαφωνώ μ΄ αυτή, καθώς θέλω να πιστεύω πως ίσως έτσι εγκαινιάσουμε και διαμορφώσουμε όλοι μαζί τις προϋποθέσεις και τις συνθήκες για το διάλογο που τόσο έχουμε ανάγκη.
Ιδού λοιπόν τι έγραψε ο Νικόλαος Κέφαλος:
"Αγαπητέ Μιχάλη!
Παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου και τολμώ να πω, πως με βρίσκουν καθ΄ όλα σύμφωνο. Προσωπικά δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη η ταύτιση των απόψεών μας. ( Έκπληξη θα ήταν μάλλον το αντίθετο).
Ωστόσο, κάποτε θα πρέπει να γίνει λόγος σε αυτή την χώρα και για την ουσία της αυτοκάθαρσης. Με ντροπή σχεδόν, παρακολουθώ τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, δύο μέρες τώρα να ομολογούν, πως γνώριζαν πολύ καλά, τι συνέβαινε στην Ραδιοτηλεόραση τόσα χρόνια. Και αναρωτιέμαι. Και τι έκαναν τόσα χρόνια γνωρίζοντας αυτήν την κατάσταση;
Και για να μην μείνω στην επικαιρότητα. Οι εκπαιδευτικοί αυτής της χώρας δεν γνωρίζουν ότι ανάμεσά τους υπάρχουν αρκετοί επίορκοι που κάνουν (παράνομα) ιδιαίτερα μαθήματα; Πότε καταγγέλθηκε έστω και ένας τέτοιος επίορκος καθηγητής από το συνδικαλιστικό τους όργανο; Και δεν εννοώ να καταγγελθεί εν είδη "ρουφιανιάς". Εννοώ πως κάποτε ο συνδικαλισμός, θα πρέπει να αρχίσει να ασχολείται και με τις υποχρεώσεις των εργαζομένων που υπηρετεί. Γιατί αν αύριο ο πρωθυπουργός αποφασίσει να κλείσει τα σχολεία, καταγγέλλοντας, πως αποτελούν "Άνδρο Διαφθοράς", θα βρει αρκετούς - όπως βρήκε και στην περίπτωση της ΕΡΤ - που θα πουν "μπράβο".
Κατά ανάλογο τρόπο, θα μπορούσα να αναφερθώ και στον τομέα της υγείας, της ενέργειας, της άμυνας και να μην έχει σωσμό ο κατάλογος.
Όμως σε αυτή τη χώρα έχω την αίσθηση ( και βεβαίως μπορεί να κάνω και λάθος) ότι ξεχάσαμε αυτό που δίδαξε ο Σωκράτης. Ότι οι νόμοι, όσο άδικοι και να είναι, οφείλουν να εφαρμόζονται, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται. Κανείς μας όμως ( και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό) δεν θέλει να πιει το κώνειο, προκειμένου να επικρατήσει κάποτε μια ευνομούμενη Πολιτεία. Θέλουμε όλοι μας να αγωνιζόμαστε, χωρίς να ματώσουμε, ξεχνώντας πως μόνο μπροστά στην οθόνη του play station μπορείς να αγωνιστείς χωρίς να ματώσεις.
Έτσι η προσωπική μας ευθύνη για αυτό που συμβαίνει, πάει περίπατο. Και με κάνει πολλές φορές να σκέφτομαι. Σε πια ζυγαριά οι 10.000.000 προσωπικές ευθύνες των Ελλήνων, ζυγίζουν λιγότερο από την μία ευθύνη ενός πρωθυπουργού;
Διευκρινίζω για να μην παρεξηγηθώ, πως μου προκάλεσε τρόμο και αηδία η χθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά και πως τίποτε δεν θα με κάνει, να πάψω, να υποστηρίζω πως, αυτό που έγινε στην ΕΡΤ, δεν ήταν μόνο άδικο, ήταν κυρίως ΝΤΡΟΠΗ. Φοβάμαι όμως πως μόνοι μας παρέχουμε τα επιχειρήματα, για να εκδηλώνονται τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Ξέρω πως μοιάζει με ηθικολογία. Όμως πιστεύω βαθύτατα, πως καμία κρίση δεν θα περάσει αν δεν αλλάξουμε. Αν δεν αλλάξουμε εμείς μέσα μας. Γιατί η κρίση που βιώνει η Ελλάδα, (κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη) δεν είναι οικονομική. Είναι βαθύτατα ηθική. Άρα πρέπει να ψάξουμε τη λύση μέσα μας. Γιατί καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει την ψυχή μας και κανένα σύνταγμα δεν μπορεί να καθορίσει την προσωπική μας ηθική. Αυτό είναι δικό μας έργο".
Ιδού λοιπόν τι έγραψε ο Νικόλαος Κέφαλος:
"Αγαπητέ Μιχάλη!
Παρακολουθώ τις αναρτήσεις σου και τολμώ να πω, πως με βρίσκουν καθ΄ όλα σύμφωνο. Προσωπικά δεν μου προκαλεί καμία έκπληξη η ταύτιση των απόψεών μας. ( Έκπληξη θα ήταν μάλλον το αντίθετο).
Ωστόσο, κάποτε θα πρέπει να γίνει λόγος σε αυτή την χώρα και για την ουσία της αυτοκάθαρσης. Με ντροπή σχεδόν, παρακολουθώ τους εργαζόμενους στην ΕΡΤ, δύο μέρες τώρα να ομολογούν, πως γνώριζαν πολύ καλά, τι συνέβαινε στην Ραδιοτηλεόραση τόσα χρόνια. Και αναρωτιέμαι. Και τι έκαναν τόσα χρόνια γνωρίζοντας αυτήν την κατάσταση;
Και για να μην μείνω στην επικαιρότητα. Οι εκπαιδευτικοί αυτής της χώρας δεν γνωρίζουν ότι ανάμεσά τους υπάρχουν αρκετοί επίορκοι που κάνουν (παράνομα) ιδιαίτερα μαθήματα; Πότε καταγγέλθηκε έστω και ένας τέτοιος επίορκος καθηγητής από το συνδικαλιστικό τους όργανο; Και δεν εννοώ να καταγγελθεί εν είδη "ρουφιανιάς". Εννοώ πως κάποτε ο συνδικαλισμός, θα πρέπει να αρχίσει να ασχολείται και με τις υποχρεώσεις των εργαζομένων που υπηρετεί. Γιατί αν αύριο ο πρωθυπουργός αποφασίσει να κλείσει τα σχολεία, καταγγέλλοντας, πως αποτελούν "Άνδρο Διαφθοράς", θα βρει αρκετούς - όπως βρήκε και στην περίπτωση της ΕΡΤ - που θα πουν "μπράβο".
Κατά ανάλογο τρόπο, θα μπορούσα να αναφερθώ και στον τομέα της υγείας, της ενέργειας, της άμυνας και να μην έχει σωσμό ο κατάλογος.
Όμως σε αυτή τη χώρα έχω την αίσθηση ( και βεβαίως μπορεί να κάνω και λάθος) ότι ξεχάσαμε αυτό που δίδαξε ο Σωκράτης. Ότι οι νόμοι, όσο άδικοι και να είναι, οφείλουν να εφαρμόζονται, διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να υφίστανται. Κανείς μας όμως ( και συμπεριλαμβάνω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό) δεν θέλει να πιει το κώνειο, προκειμένου να επικρατήσει κάποτε μια ευνομούμενη Πολιτεία. Θέλουμε όλοι μας να αγωνιζόμαστε, χωρίς να ματώσουμε, ξεχνώντας πως μόνο μπροστά στην οθόνη του play station μπορείς να αγωνιστείς χωρίς να ματώσεις.
Έτσι η προσωπική μας ευθύνη για αυτό που συμβαίνει, πάει περίπατο. Και με κάνει πολλές φορές να σκέφτομαι. Σε πια ζυγαριά οι 10.000.000 προσωπικές ευθύνες των Ελλήνων, ζυγίζουν λιγότερο από την μία ευθύνη ενός πρωθυπουργού;
Διευκρινίζω για να μην παρεξηγηθώ, πως μου προκάλεσε τρόμο και αηδία η χθεσινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά και πως τίποτε δεν θα με κάνει, να πάψω, να υποστηρίζω πως, αυτό που έγινε στην ΕΡΤ, δεν ήταν μόνο άδικο, ήταν κυρίως ΝΤΡΟΠΗ. Φοβάμαι όμως πως μόνοι μας παρέχουμε τα επιχειρήματα, για να εκδηλώνονται τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Ξέρω πως μοιάζει με ηθικολογία. Όμως πιστεύω βαθύτατα, πως καμία κρίση δεν θα περάσει αν δεν αλλάξουμε. Αν δεν αλλάξουμε εμείς μέσα μας. Γιατί η κρίση που βιώνει η Ελλάδα, (κατά την προσωπική μου ταπεινή άποψη) δεν είναι οικονομική. Είναι βαθύτατα ηθική. Άρα πρέπει να ψάξουμε τη λύση μέσα μας. Γιατί καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει την ψυχή μας και κανένα σύνταγμα δεν μπορεί να καθορίσει την προσωπική μας ηθική. Αυτό είναι δικό μας έργο".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου