Ο Πρωθυπουργός που έφερε το σκοτάδι…

        Κάθε εποχή στην ιστορία της ανθρωπότητας καθορίζεται και σηματοδοτείται από συγκεκριμένα στοιχεία και χαρακτηριστικά. Η δική μας εποχή αναμφίβολα είναι η εποχή των εικόνων. Των εικόνων που μεταδίδονται μέσω του διαδικτύου, μα πάνω απ΄ όλα μέσω της τηλεοπτικής οθόνης. Γιατί παρά τη ραγδαία και ευρεία διάδοση του διαδικτύου τα τελευταία χρόνια, εκείνη που εξακολουθεί να κυριαρχεί πάντα είναι η τηλεοπτική οθόνη, καθώς υπάρχει παντού και τη βλέπουν οι πάντες. Από τους πιο μορφωμένους και προχωρημένους σε θέματα ηλεκτρονικής και ψηφιακής τεχνολογίας, μέχρι τους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας και χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι όμως γνωρίζουν άριστα κάθε κουμπί του τηλεοπτικού χειριστηρίου τους.

            Η απόφαση της κυβέρνησης Σαμαρά να ρίξει από χθες το βράδυ σκοτάδι στις τηλεοπτικές συχνότητες που αντιστοιχούν στα τηλεοπτικά κανάλια της ΕΡΤ (ΕΤ1, ΝΕΤ, ΕΤ3), είναι επί της ουσίας πιο βίαιη, πιο άδικη και εντελώς αδικαιολόγητη, ακόμα και απ΄ την ίδια τη βασική απόφαση της υπόθεσης αυτής που λέγεται «κλείσιμο της κρατικής ραδιοφωνίας και τηλεόρασης της Ελλάδας». Διότι ξαφνικά χθες το βράδυ συνειδητοποιήσαμε όλοι μας, υπερασπιστές και πολέμιοι της ΕΡΤ, πόσο εύκολο είναι σε μια κυβέρνηση και σε αυτούς που ασκούν την εξουσία στη χώρα μας σήμερα, να φέρουν στη ζωή μας το σκοτάδι!

            Δεν θα ήθελα να ανήκω στην κατηγορία εκείνων που χρησιμοποιούν βαρύγδουπα και δακρύβρεχτα επιχειρήματα για να στηρίξουν την ανάγκη συνέχισης λειτουργίας της ΕΡΤ. Την άποψη μου την έγραψα χθες το πρωί στο άρθρο μου με τίτλο «Απελευθερώστε την ΕΡΤ», όταν ακόμα δεν ήταν γνωστή η απόφαση για το κλείσιμο της. Ούτε θα ισχυριστώ ποτέ πως με το κλείσιμο του κρατικού φορέα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας, τελειώνει και ο πολιτισμός μας όπως άκουσα  να λέγεται χθες το βράδυ από ανθρώπους συναισθηματικά φορτισμένους και άρα απόλυτα δικαιολογημένους γι΄ αυτή τους την υπερβολή.

            Θα δηλώσω όμως σοκαρισμένος απ΄ το γεγονός πως εν έτει 2013 είδα ξαφνικά την οθόνη της τηλεόρασης μου να μαυρίζει, χωρίς να έχει καεί ή να υπάρχει βλάβη στο σταθμό αναμετάδοσης του σήματος. Εκείνη την ώρα προσπάθησα να μπω στη θέση όχι μόνο τόσων χιλιάδων ανθρώπων που μέσα σε λίγες ώρες έχασαν τη δουλειά τους, αλλά και των πολλών χιλιάδων που έχασαν ξαφνικά απ΄ τους τηλεοπτικούς τους δέκτες τα κανάλια που παρακολουθούσαν και ήταν η καθημερινή τους συντροφιά. Όσοι έχουν ταξιδέψει στην ελληνική περιφέρεια και ειδικά σε ορισμένες ορεινές ή απομακρυσμένες περιοχές θα διαπίστωσαν πως ακόμα και στις μέρες μας το σήμα των μόνων καναλιών που έφτανε μέχρι εκεί ήταν αυτών της ΕΡΤ. Από τα ιδιωτικά άλλα δεν έπιαναν καθόλου και άλλα εκ περιτροπής. Της ΕΡΤ όμως ήταν πάντα εκεί. Και ήταν για κάποιους ανθρώπους η μοναδική τους σύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο.

Διάβασα και άκουσα από χθες την άποψη πως κακώς διαμαρτυρόμαστε οι περισσότεροι για το κλείσιμο της ΕΡΤ καθώς αν μας ρωτήσουν αιφνιδιάζοντας μας θα δυσκολευτούμε να ονομάσουμε μια εκπομπή της χωρίς να το σκεφτούμε πολύ. Ίσως και να μην έχουν άδικο. Μόνο που αυτό δεν μπορεί να είναι το κριτήριο για την αξία της ύπαρξης της ΕΡΤ. Όπως δεν είναι κριτήριο και το γεγονός πως αν γίνει μια έρευνα στα τηλεχειριστήρια που υπάρχουν σ΄ όλα τα ελληνικά σπίτια θα διαπιστωθεί πως στα περισσότερα απ΄ αυτά τα τρία κανάλια της ήταν αποθηκευμένα στα τρία πρώτα νούμερα τους. Όπως, επίσης, δεν είναι κριτήριο πως όσοι ταξίδεψαν στο εξωτερικό και ειδικά εκτός Ευρώπης, θα διαπίστωσαν πως τηλεόραση και ραδιόφωνο της ΕΡΤ, ήταν τα βασικά μέσα απ΄ τα οποία ενημερώνονταν οι ομογενείς μας και ένας ακόμα τρόπος για να κρατούν ανοιχτό το δίαυλο επικοινωνίας με τη γενέτειρα τους.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι και δεν πρέπει να είναι κριτήρια για να μην κλείσει η ΕΡΤ, καθώς στην εποχή που ζούμε προέχει το οικονομικό κριτήριο και αυτό της διαφάνειας. Αναρωτιέμαι όμως; Γιατί δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί η λειτουργία της, μπαίνοντας ταυτόχρονα σε καθεστώς εκκαθάρισης και εξυγίανσης; Τρόποι υπάρχουν. Πολιτική βούληση δεν υπήρξε.

Μια απόφαση για εκκαθάριση και εξυγίανση θα ήταν μια απόφαση που θα έφερνε το «φως». Ένα «φως» που ίσως μαζί με τα ξερά έκαιγε και τα χλωρά. Και ίσως αυτό να φοβήθηκαν. Γι΄ αυτό επέλεξαν το σκοτάδι.

Δεν μπορώ να ξέρω τι ήταν αυτό που πραγματικά οδήγησε την Κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά σ΄ αυτή την απόφαση. Ξέρω όμως πως θα περάσει στην ιστορία πως την εποχή των εικόνων ήταν ο Πρωθυπουργός που έφερε το σκοτάδι.