Οι συμβολισμοί, η αδιαφάνεια και η σπατάλη…

         "Οι άνεργοι του ιδιωτικού τομέα ξεπέρασαν τους 1.300.000 χωρίς να διαμαρτυρηθεί, ουσιαστικά, κανένας. Και εσείς χαλάτε τον κόσμο που θα χάσουν τη δουλειά τους 2.656 δημόσιοι υπάλληλοι της ΕΡΤ"!

Η επισήμανση έγινε από ελεύθερο επαγγελματία που τα τελευταία χρόνια βλέπει τη θέση του καθημερινά να επιδεινώνεται και το ερώτημα «αν η επιχείρηση του θα υπάρχει και αύριο» να είναι απολύτως πραγματικό και να αναφέρεται σε κανονικό και όχι υποθετικό χρόνο. Δεν έχει άδικο. Όντως, δεν άνοιξε… μύτη που τόσοι συμπολίτες μας έχασαν ήδη τις δουλειές τους στον ιδιωτικό τομέα. Ο δε δημόσιος, αν δεν αδιαφόρησε παντελώς, έκανε και κάνει ό,τι μπορεί για να επιδεινώσει και άλλο την κατάσταση με τις δικές του αγωνιστικές κινητοποιήσεις, οι οποίες μπορεί (θεωρητικά) να διασφαλίζουν τα δικά του συμφέροντα αλλά, συνήθως, βλάπτουν τα συμφέροντα του ιδιωτικού. Φυσικά αυτό δεν είναι ένα σημερινό φαινόμενο, αλλά μια κατάσταση που συντηρείται εδώ και δεκαετίες, από τότε που το επιχειρηματικό κέρδος ενοχοποιήθηκε στη χώρα μας και ανάμεσα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αναπτύχθηκε μια σχέση μίσους, παρότι σε πολλές περιπτώσεις η σχέση τους ήταν πολύ στενή και αλληλοτροφοδοτούμενη. Απλώς τώρα, έχοντας επικρατήσει η λογική «ο σώζων εαυτόν σωθήτω», πρώτος στο ταμείο πάει ο ιδιωτικός τομέας, ο οποίος, αντικειμενικά, είναι και ο περισσότερο εκτεθειμένος και σίγουρα πιο ευάλωτος.

Το θέμα όμως δεν είναι πως αντιδράσαμε ή θα αντιδράσουμε γιατί πρέπει να σωθούν απλώς οι 2.656 δημόσιοι υπάλληλοι χωρίς να μας νοιάζουν οι 1.300.000 και, άνεργοι του ιδιωτικού τομέα. Φυσικά και μας νοιάζουν. Το θέμα είναι ο συμβολισμός που θέλησαν να δώσουν σ΄ αυτή την κυβερνητική απόφαση για το αιφνίδιο κλείσιμο της ΕΡΤ. Και το συμβολισμό αυτόν τον αποκάλυψε χθες ο ίδιος ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς λέγοντας ότι «η ΕΡΤ υπήρξε το σύμβολο της αδιαφάνειας και της σπατάλης».

Οπότε τώρα ξέρουμε. Από το βράδυ της περασμένης Τρίτης το σκοτάδι αντικατέστησε τα σήματα που εκπέμπονταν από τις συχνότητες της ΕΡΤ, για να σταματήσει η αδιαφάνεια και η σπατάλη!

Και για να το εμπεδώσουμε ακόμα καλύτερα, γέμισε το διαδίκτυο και όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με αναδημοσίευση (!) λίστας που είχε αποκαλυφθεί παλιότερα με τους παράλογους, προκλητικούς και αδικαιολόγητους μισθούς ορισμένων εργαζομένων στην ΕΡΤ. Μόνο που αυτοί που υπήρχαν στη λίστα, δημοσιογράφοι οι περισσότεροι, δεν εργάζονται πλέον εκεί, εδώ και τρία ίσως και περισσότερα χρόνια!

Παράλληλα, υπήρξαν αρκετά και εμπεριστατωμένα άρθρα, με γνωστές υπογραφές, που όχι απλώς επαίνεσαν την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης και το ορθόν της απόφασης της, αλλά προανήγγειλαν και τον ερχομό της νέας ΕΡΤ, που θα είναι τουλάχιστον εφάμιλλη του BBC! Δεν παρέλειψαν, φυσικά, να τονίσουν πως καιρός ήταν να κλείσει ένας σπάταλος δημόσιος οργανισμός, και τι καλύτερο παράδειγμα απ΄ αυτό της ΕΡΤ, ο οποίος ζούσε εις βάρος του πολύπαθου ιδιωτικού τομέα, που στενάζει και υποφέρει. Φαντάζομαι το πιάσατε το υπονοούμενο και εγώ απλώς να σας θυμίσω πως αυτοί που με αφορμή το κλείσιμο της ΕΡΤ θυμήθηκαν τον ιδιωτικό τομέα, είναι συνώνυμοι όσων εδώ και καιρό γράφουν πως ο θάνατος του εμποράκου είναι αναπόφευκτος λόγω της κρίσης και θα έπρεπε να είχε κάνει το κουμάντο του προβλέποντας πως κάποτε θα ξεσπάσει, αλλάζοντας είτε επάγγελμα, είτε χώρα, είτε… πλανήτη, και άρα δεν είναι δυνατόν να περιμένουν το κράτος να τους σώσει και πάλι, όπως κάνει εδώ και χρόνια! Ναι, έτσι ακριβώς.

Βέβαια μέσα σ΄ όλα αυτά και χάριν της προώθησης του συμβολισμού που λέμε πιο πάνω, δεν περπάτησε και πολύ το γεγονός πως επίσης στο διαδίκτυο άρχισε να κυκλοφορεί μια λίστα εργαζομένων στην ΕΡΤ που δεν ανήκουν βέβαια στο παρελθόν αλλά προσλήφθηκαν επί των ημερών της σημερινής κυβέρνησης, με μισθούς που, εντάξει, δεν προκαλούν κιόλας, αλλά δεν τους βρίσκεις και εύκολα πλέον στην αγορά, όπου δεν βρίσκεις καν δουλειά.

Οπότε, πού καταλήγουμε; Μα στην υποκρισία. Όπως αυτή που επέδειξαν τόσοι και τόσοι απ΄ τους γνωστούς «επώνυμους» εκπρόσωπους που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν για το κλείσιμο της ΕΡΤ, ενώ είναι απ΄ αυτούς που μπορεί να μην έβαλαν την ταφόπλακα, αλλά όλο και κάποιο καρφάκι κάρφωσαν στο φέρετρο της. Πώς; Είτε επιβάλλοντας και διορίζοντας τα «δικά μας παιδιά», είτε απαιτώντας να λειτουργεί κάποιες φορές ως φερέφωνο της κάθε εξουσίας, όχι μόνο στον τομέα της ενημέρωσης αλλά και της ψυχαγωγίας, προωθώντας ακόμα και την κομματική σαβούρα που ψωνίστηκε και το είδε μέγας καλλιτέχνης.

Για όλα αυτά βέβαια δεν ευθύνεται η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στην ΕΡΤ, η οποία φαντάζομαι θα έχει πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες κομματικής τρέλας και προσπάθειας χαλιναγώγησης του μέσου να διηγηθεί, όχι μόνο απ΄ τις εκάστοτε πλειοψηφίες αλλά και από τις μειοψηφίες, καθώς όλοι στην ΕΡΤ ξεσπούσαν και από την ΕΡΤ απαιτούσαν.

Φυσικά ευθύνες υπάρχουν και από την πλευρά των εργαζομένων που κάπου επαναπαύτηκαν εδώ και χρόνια και δεν προστάτεψαν όπως, πιστεύω ότι, θα μπορούσαν την ίδια τους τη δουλειά και το δικό τους σπίτι, αλλά σίγουρα οι ευθύνες αυτές είναι μικρότερες σε σχέση με τις ευθύνες της εξουσίας.

Και οι ευθύνες της εξουσίας είναι τεράστιες. Διότι όταν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δικαιολογεί το κλείσιμο της ΕΡΤ λέγοντας πως υπάρχουν έξη λογιστήρια που δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, γιατί να πιστέψουμε πως φταίνε οι εργαζόμενοι στα λογιστήρια και όχι οι γενικοί διευθυντές που διορίζει η κάθε κυβέρνηση; Και αν το άλλοθι για το ότι δεν κάναμε τίποτα ήταν οι συντεχνίες, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, ποιος δημιουργεί, εκτρέφει και κανακεύει τις συντεχνίες χρόνια τώρα;

Οι συμβολισμοί ήταν και είναι απολύτως απαραίτητοι στην πολιτική. Κάποτε βέβαια οι συμβολισμοί περνούσαν στον κόσμο και έπαιζαν το ρόλο τους, ακόμα και αν όλοι ήξεραν πως δεν ήταν ειλικρινείς και καθαροί. Θα περάσουν και σήμερα; Ελπίζω όχι, γιατί εδώ που φτάσαμε δεν έχουμε ανάγκη το συμβολισμό, αλλά ένα μήνυμα που θα είναι και ειλικρινές και θα έχει ουσία. Ένα μήνυμα που θα αφορά τόσο το δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι πρέπει επιτέλους να βγάλουν απ΄ τη μέση τους διάφορους μεσάζοντες που επιμένουν να τους διαιρούν για να βασιλεύουν οι ίδιοι.