Η επικοινωνία απέναντι στην πραγματικότητα.

Το ρεπορτάζ που προέβαλε το τηλεοπτικό δίκτυο Channel 4 με τον υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής να ζητά επαναφορά των… φούρνων για την αντιμετώπιση των μεταναστών που «μας πήραν τις δουλειές και δημιούργησαν την κρίση», όπως και την… αξιοποίηση του δέρματος και των μαλλιών τους για την κατασκευή χρηστικών αντικειμένων (λαμπατέρ και κομπολογιών), λογικό ήταν να σοκάρει αλλά και να προβληματίσει.

            Να προβληματίσει, όμως, ως προς τι; Για το αν υπάρχουν συνάνθρωποι μας, ή συνέλληνες αν προτιμάτε, που μπορεί να σκέφτονται και να εκφράζονται κατ΄ αυτό τον τρόπο;

            Η απάντηση είναι πως υπάρχουν, όπως υπήρχαν και παλιότερα και θα υπάρχουν και στο μέλλον. Θέλετε να τους ονομάσετε απάνθρωπους, μισάνθρωπους, ανεγκέφαλους, αμόρφωτους, βάρβαρους, ρατσιστές, φασίστες, ναζιστές, ή όπως αλλιώς πιστεύετε πως τους αξίζει; Κάντε το, αλλά η ουσία θα είναι και πάλι πως αυτοί δεν θα διορθωθούν, ούτε θα εξαφανιστούν.

            Θα υπάρχουν όσο υπάρχουν οι αιτίες, αλλά και οι αφορμές, που γεννούν τέτοιου είδους απόψεις και συμπεριφορές. Απλώς σε ορισμένες συνθήκες όσοι τις εκφράζουν είναι λίγοι, γραφικοί και ουσιαστικά απομονωμένοι, και σε άλλες, όπως αυτές που επικρατούν σήμερα στη χώρα μας, ακούγονται, υιοθετούνται και πολλαπλασιάζονται οι εκφραστές τους, πραγματικοί ή επίδοξοι.

            Και φτάνουμε στο ζητούμενο, ή στην καρδιά του προβλήματος. Ανεργία και αίσθημα φόβου, κατά κύριο λόγο, σπέρνουν το ρατσισμό και την ξενοφοβία, δύο άνθη του κακού, που καρπίζουν όμως, όπου βρουν πρόσφορο έδαφος, παράγοντας τελικά μίσος και βία. Πρόσφορο έδαφος, στην περίπτωση μας, είναι αυτό που δεν καλλιεργήθηκε ποιοτικά ποτέ ή ελάχιστα και αποσπασματικά.  

Μπορούμε να το πούμε, ίσως, και διαφορετικά. Πως ρατσισμός και ξενοφοβία υιοθετούνται πολύ πιο εύκολα απ΄ όσους γαλουχήθηκαν και μυήθηκαν στη λογική πως εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός και άρα δικαιούμαστε τα πάντα χωρίς να οφείλουμε τίποτα και σε κανένα.  

            Όπως και αν το πούμε σημασία έχει πως στις μέρες μας είναι πλέον απόλυτα μετρήσιμα και οπωσδήποτε υπολογίσιμα φαινόμενα που πρέπει να αντιμετωπισθούν. Να αντιμετωπισθούν άμεσα και αποτελεσματικά.

Το γιατί πρέπει να αντιμετωπισθούν μας το απαντά η ίδια η ιστορία που βρίθει ανάλογων παραδειγμάτων, τα οποία μόνο καλά αποτελέσματα δεν είχαν για τις κοινωνίες που τα έζησαν.

Το πώς πρέπει να αντιμετωπισθούν, επίσης μας το απαντά η ιστορία αλλά και η λογική. Μειώνοντας, ή ελαχιστοποιώντας τις αιτίες που τα δημιουργούν.

Όλα αυτά φυσικά είναι γνωστά σε όσους πρέπει να δράσουν. Δυστυχώς όμως, δε γίνεται τίποτα προς αυτή την κατεύθυνση.

Με επικοινωνιακά μέσα (και κόλπα), βαρυσήμαντες αλλά ανούσιες δηλώσεις που, υποτίθεται πως, πιστοποιούν την άκαμπτη θέληση τους να δώσουν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα, επιχειρούν να αντιμετωπίσουν αυτό που για πολλούς ανθρώπους είναι πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που ωθεί, αρκετούς απ΄ αυτούς, στο να βρίσκουν αποκούμπι στις φωλιές των ακραίων και εκεί όπου επωάζεται το αυγό του φιδιού, το οποίο αργά ή γρήγορα θα δαγκώσει και τους σημερινούς υποστηρικτές του.

         Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα δεν νικιέται απ΄ την επικοινωνία και τα μέσα της.