Τα φοβικά σύνδρομα των Γερμανών.

           Πριν από μερικές μέρες, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης της στην πρωτεύουσα της Ιρλανδίας, η γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (Δ.Ν.Τ.) Κριστίν Λαγκάρντ δήλωσε μεταξύ άλλων και τα εξής: «Για να αποκατασταθεί η ισορροπία στην Ευρωζώνη θα πρέπει να έχουμε χαμηλότερο πληθωρισμό και περιορισμένη αύξηση μισθών στο νότο της Ευρωζώνης, γεγονός που ενδεχομένως να σημαίνει ότι θα πρέπει να επιτρέψουμε ελαφρώς υψηλότερο πληθωρισμό και αύξηση μισθών σε χώρες όπως η Γερμανία. Και αυτή είναι μια διάσταση της Παν-  ευρωπαϊκής αλληλεγγύης».

            Το σύνολο των δηλώσεων της κ. Λαγκάρντ στο Δουβλίνο δεν έτυχαν (σ. σ. αν δεν κάνω λάθος) και ιδιαίτερης προβολής, αλλά και ανάλυσης, από τα μέσα ενημέρωσης της Ευρώπης, ούτε φυσικά από τα ελληνικά. Κάποιοι όμως ασχολούμενοι με τα οικονομικά (δημοσιογράφοι και αναλυτές) στάθηκαν στο παραπάνω απόσπασμα, ερμηνεύοντας το ως εξής: Η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ έστειλε το μήνυμα πως όσο μεγαλύτερη οικονομική ευχέρεια αποκτήσουν οι πολίτες του ευρωπαϊκού Βορρά, και ιδιαίτερα της Γερμανίας, τόσο περισσότερο θα βοηθηθούν οι πολίτες του Νότου, μέσω του… τουρισμού, καθώς οι πρώτοι θα επιλέξουν τις φτηνές Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία για τις καλοκαιρινές τους διακοπές!

            Βέβαια, όσοι διατύπωσαν την παραπάνω άποψη, πέραν του ότι απέφυγαν επιμελώς να μας πουν ότι ίσως η κ. Λαγκάρντ μπορεί και να εμπαίζει τους πολίτες του Νότου όταν λέει για «περιορισμένη αύξηση μισθών» τη στιγμή που το ψαλίδι δουλεύει ανελλιπώς, οριζοντίως και καθέτως, δεν είπαν και κάτι άλλο. Πως αν συμβεί αυτό, τότε δεν θα μιλάμε για «Παν- ευρωπαϊκή αλληλεγγύη» αλλά για μετατροπή των πολιτών του Νότου σε γκαρσόνια της Ευρώπης του Βορρά.

            Σέβομαι και τιμώ πάρα πολύ το επάγγελμα του σερβιτόρου (γκαρσόνι), αλλά αν θυμάστε, «το ότι μπορεί να γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης»  εμείς εδώ στην Ελλάδα ήταν κάτι που πολλοί φοβόταν ότι θα συμβεί, εισερχόμενοι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κρίνοντας απ΄ το γεγονός ότι απέναντι στις οικονομικά ισχυρές άλλες χώρες με την πλούσια βιομηχανική παραγωγή εμείς είχαμε να αντιτάξουμε μόνο θάλασσα και ήλιο.

            Το τι ακριβώς γίναμε και πώς συνέβη αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. Θα ήθελα, όμως, να επιστρέψω στο απόσπασμα της δήλωσης Λαγκάρντ και να θέσω μια άλλη διάσταση, την οποία δεν άκουσα από κανένα αναλυτή ή δημοσιογράφο.

            Μήπως η γενική διευθύντρια του Δ.Ν.Τ. κάνοντας λόγο για αύξηση του πληθωρισμού της Γερμανίας, ήθελε να μετρήσει και αντιδράσεις σε μια χώρα όπου υπάρχει μια καθολική φοβία, που κάποιοι την ονομάζουν και ψύχωση, με τον πληθωρισμό;

            Όπως σημειώνουν ακόμα και Γερμανοί ιστορικοί, οι πολίτες αυτής της χώρας έχουν αναπτύξει διαχρονικά φοβικό σύνδρομο απέναντι στον πληθωρισμό. Αυτό ξεκίνησε από την περίοδο που ακολούθησε τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο (1918), όταν στην ηττημένη και κατεστραμμένη Γερμανία ο πληθωρισμός κάλπαζε και έφτασε σε σημείο η έκδοση ενός χαρτονομίσματος να κοστίζει περισσότερο απ΄ το ίδιο, ενώ στην αγορά δεν είχε σχεδόν καμιά αξία.

            Φυσικά, αυτή δεν είναι η μοναδική φοβία των Γερμανών, ούτε μπορεί να τους κατηγορήσει κανείς που την έχουν, καθώς όλοι οι λαοί διαθέτουν ένα… πάνθεον φοβικών συνδρόμων, τα οποία τους προσδιορίζουν και εν πολλοίς καθορίζουν και τις βασικές τους επιλογές.

            Το κακό, όμως, είναι πως οι Γερμανοί βρέθηκαν ουσιαστικά στο τιμόνι της Ευρώπης την περίοδο αυτής της μεγάλης κρίσης, και απ΄ ό,τι φαίνεται αποφασίζουν και επιβάλλουν τις πολιτικές που ασκούνται επηρεασμένοι απ΄ τα διάφορα φοβικά τους σύνδρομα, που ένα απ΄ αυτά είναι και ο πληθωρισμός.

            Γι΄ αυτό, αναρωτιέμαι, μήπως τελικά η κ. Λαγκάρντ ήθελε να δει την αντίδραση των Γερμανών σε κάτι που αποτελεί ταμπού για όλους και σημαία της σημερινής ηγέτιδας τους, της κ. Μέρκελ;      

 Υ.Γ. Περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα αυτό υπάρχουν στο νέο μου βιβλίο «Ο κανόνας του Χάμπερ» που θα κυκλοφορήσει προσεχώς.