Η έννοια του «ζωτικού χώρου» και η αξιοποίηση της απ΄ τους Γερμανούς.

        Εξ  αιτίας των γεγονότων που έφεραν την Κυπριακή Δημοκρατία στο κέντρο μιας ακόμα κρίσης της ευρωζώνης και λαμβάνοντας υπ΄ όψιν τους τη στάση των Γερμανών, ορισμένοι θυμήθηκαν την έννοια του «ζωτικού χώρου». Τι σημαίνει, όμως, «ζωτικός χώρος» και μπορούμε να συνδυάσουμε την έννοια αυτή με την πολιτική που ακολουθούν οι Γερμανοί σήμερα όχι μόνο απέναντι στην Κύπρο, αλλά σ΄ ολόκληρο τον Ευρωπαϊκό νότο;     

Ο «ζωτικός χώρος, ήταν μια θεωρία, ή κατ΄ άλλους μια ιδέα, την οποία διατύπωσε κατά την περίοδο του μεσοπολέμου ο καθηγητής γεωπολιτικής στο πανεπιστήμιο του Μονάχου, Καρλ Χάουζχοφερ.  Ο καθηγητής συστήθηκε στο Χίτλερ απ΄ τον πιο έμπιστο φίλο του τον Ρούντολφ Ες, ο οποίος ήταν φοιτητής του, και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για ένα μεγάλο διάστημα στη διαμόρφωση πολλών αποφάσεων του δικτάτορα, μέχρι που έχασε την εύνοια του. Αυτό το διάστημα όμως, λέγεται ότι, ήταν ο πιο πολύτιμος πολιτικός αλλά και στρατιωτικός του σύμβουλος, και ο άνθρωπος που σχεδίασε πολλούς ελιγμούς και στρατηγικές στην εξωτερική πολιτική του ναζιστικού καθεστώτος.

Ποια ήταν λοιπόν η ιδέα του Χάουζχοφερ; Εισήγαγε την έννοια του Lebensraum, του ζωτικού χώρου δηλαδή, ως ένα είδος που φυσικού νόμου που υπερέβαινε τα κυριαρχικά σύνορα και τις εθνικές ιδεολογίες. Με βάση αυτό το φυσικό νόμο, ένα κράτος, ή ένα έθνος θα μπορούσε να επεκταθεί σε οποιονδήποτε χώρο μπορούσε να βρει, και ο οποίος θα ήταν κατάλληλος για να ταΐσει τα μέλη του.

Βέβαια,  η ιδέα του Lebensraum δεν παρουσιάστηκε ως ένα σχέδιο μαζικής δολοφονίας, ή ως ένα όπλο στα χέρια ενός απόλυτου άρχοντα, αλλά ως η φυσική έκφραση της ανάγκης ενός λαού για «ζωτικό χώρο», δηλαδή για την επιβίωση ενός ολόκληρου έθνους, ή μιας φυλής.

Το πώς αξιοποιήθηκε στη συνέχεια απ΄ το Χίτλερ, αλλά και τον Χίμλερ, είναι γνωστό. Εκείνο, όμως, που μας ενδιαφέρει τώρα είναι αν μπορεί αυτή η ιδέα να είναι ακόμα ζωντανή και αν ναι, πώς μπορεί να εφαρμοσθεί, ή να εφαρμόζεται ήδη, σήμερα.

Φυσικά δε βρισκόμαστε σε πόλεμο, ούτε υπάρχουν ευρωπαϊκές χώρες που τελούν υπό γερμανική κατοχή. Όλα αυτά, όμως, αρκούν για να μας πείσουν πως οι Γερμανοί έχουν αφήσει για πάντα πίσω τους την ιδέα του ζωτικού χώρου και ό,τι συνεπάγεται η προσπάθεια υλοποίησης της;   

Υ.Γ. Περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα αυτό υπάρχουν στο νέο μου βιβλίο «Ο κανόνας του Χάμπερ» που θα κυκλοφορήσει προσεχώς.