Άλλος φταίει και άλλος πληρώνει.

           Η απαίτηση των δανειστών (τρόϊκας) είναι ξεκάθαρη. «Δώστε 12.500 ονόματα που θα μπουν στο πρόγραμμα κινητικότητας (σ.σ. ή διαθεσιμότητας, ή εφεδρείας, ή απόλυσης, γιατί τελικά το ίδιο φαίνεται να είναι), εδώ και τώρα». Έτσι, οι αριθμοί αποκτούν πλέον και πρόσωπα και εκτός από ψυχροί γίνονται και αμείλικτοι.

            Δραματική εξέλιξη οπωσδήποτε, αλλά γι΄ αυτή ευθύνεται αποκλειστικά ο κυνισμός των ξένων που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να διασφαλίσουν πως θα πάρουν τα χρήματα τους;

            Παρότι μιλάμε για ένα θέμα που καίει, και απειλεί να κάψει τις ζωές χιλιάδων δικών μας ανθρώπων, ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς ξένος δεν θα τολμούσε να προβάλει τέτοιου είδους απαίτηση, αν δεν του δινόταν το δικαίωμα. Και το δικαίωμα του το δώσαμε εμείς.

            Ναι, δανειστήκαμε υπερβολικά και ξοδεύαμε επί χρόνια αλόγιστα.

            Ναι, πρέπει να αλλάξουν πολλά και να μπούμε σε μια άλλη σειρά για να είμαστε συνεπείς απέναντι στις υποχρεώσεις που δημιουργήσαμε.

            Ναι, χρειαζόμαστε και τις συμβουλές και των ξένων, όχι μόνο γιατί μια γνώμη δεν είναι πάντα ικανή να φέρει θετικά αποτελέσματα, αλλά και επειδή αποδείχτηκε πως εντελώς μόνοι δεν μπορούμε.

            Όχι όμως και έτσι. Διότι όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων και του ασφυκτικού ελέγχου που ασκούν πάνω μας οι δανειστές το μόνο που γίνεται είναι να καίγονται ζωές.

            Αθρόες και οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, διάλυση της αγοράς και κλείσιμο χιλιάδων επιχειρήσεων όλων των βαθμίδων, εκατομμύρια άνεργοι, χιλιάδες συμπολίτες μας κάτω απ΄ τα όρια της φτώχειας, αύξηση των αστέγων, δεν συνιστούν μεταρρυθμίσεις αλλά συστηματική εξόντωση ενός ολόκληρου λαού.

            Η προσθήκη και άλλων 12.500 συμπατριωτών μας στην ατέρμονη λίστα της ανεργίας, μπορεί να μην επηρεάσει σημαντικά το υψηλότατο ήδη ποσοστό ανεργίας, αλλά θα είναι ένα ακόμα επεισόδιο στο σήριαλ «άλλος φταίει και άλλος πληρώνει». Και φυσικά φταίει όποιος έπρεπε να κάνει σωστά τη δουλειά του και δεν την έκανε, ως συνήθως.

            Το πρόγραμμα της κινητικότητας σε συνδυασμό με την ανάγκη εκσυγχρονισμού και βελτίωσης του δημοσίου τομέα της χώρας, το ακούμε εδώ και δύομιση χρόνια περίπου. Χρονικό διάστημα ικανό για να γίνουν όλες οι απαραίτητες ενέργειες και να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που και το δημόσιο τομέα θα βελτίωνε και με τις ζωές των ανθρώπων δεν θα έπαιζε.

            Το αποτέλεσμα γνωστό. Για να μην μας πιάσουν πάλι ανέτοιμους οι δανειστές καθώς η προθεσμία, για την οποία είχαμε δεσμευτεί και εγγράφως, εξέπνεε, χάσαμε εν μία νυκτί δημόσια τηλεόραση και ραδιόφωνο, καθώς το κοντέρ θα μετρούσε 2.665 κεφάλια λιγότερα.

            Για να μην μας μαλώσουν για την απώλεια και άλλων προθεσμιών, στερώντας μας απ΄ την απαραίτητη δόση, θα στείλουμε στον Καιάδα άλλους 12.500, χωρίς κανείς να μπορεί να βεβαιώσει πως θα ΄ναι και οι τελευταίοι, ή αν θα ακολουθήσουν και άλλοι, πόσοι και από πού, γιατί όσοι υποχρεούνται να το κάνουν, πολύ απλά δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

            Είναι αλήθεια πως πληρώσαμε ήδη πολύ ακριβά αυτή την κρίση και το τραγικό είναι ότι δεν έχει κλείσει ακόμα ο λογαριασμός. Και δεν μπορεί να κλείσει έτσι εύκολα όσο το πολιτικό μας προσωπικό αποδεικνύει καθημερινά την ανεπάρκεια του. Μια ανεπάρκεια που σήμερα μας κοστίζει πανάκριβα, αλλά, για να μην κρυβόμαστε πίσω απ΄ το δάχτυλο μας, ενώ τη γνωρίζαμε εδώ και χρόνια αντί να τη στείλουμε στα αζήτητα την επιβραβεύαμε και εμείς με την ψήφο μας.