Η Χρυσή Αυγή… μέσα μας!

          Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών με τις νέες προκλήσεις της Χρυσής Αυγής απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη γνωρίζουμε. Το νεοναζιστικό κόμμα γνωρίζει άριστα το παιχνίδι των εντυπώσεων και όσο τις κερδίζει σε μια μερίδα του κόσμου, τόσο καταφέρνει να διατηρεί τα υψηλά ποσοστά που της δίνουν όλες οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις.

             Είναι, όμως, μόνο θέμα «εντυπώσεων» το φαινόμενο Χρυσή Αυγή;

            Σε ρεπορτάζ που δημοσιεύει το Βήμα της Κυριακής (28/7/2013) ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης καταθέτει μια διαφορετική και ενδιαφέρουσα άποψη για το ¨φαινόμενο¨ λέγοντας ότι: «Η χυδαιότητα που βλέπουμε προϋπήρχε στην αισθητική των μπουζουκιών, στην αυθαιρεσία και στη νοοτροπία της ¨μαγκιάς¨, στην έλλειψη κουλτούρας και πολιτικής παιδείας σε κάποια στρώματα της ελληνικής κοινωνίας. Απλώς τώρα απενοχοποιήθηκαν. Η Χρυσή Αυγή τους επέτρεψε να πουν ανοιχτά όσα δεν τολμούσαν να ομολογήσουν».

            Η άποψη του κ. Καμίνη, ο οποίος έχοντας ανοικτό πόλεμο με το κόμμα αυτό έχει μπει και στο στόχαστρο του, είναι διαφορετική καθώς είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται από ένα πολιτικό πρόσωπο μια κοινωνιολογική προσέγγιση του φαινόμενου, και ενδιαφέρουσα καθώς κρύβει κάποιες αλήθειες.

            Διαφορετική επειδή βάζει το ζήτημα πως ναι μπορεί μεν οι συνθήκες, πολιτικές, οικονομικές κ.α. να είναι εκείνες που δημιουργούν και αναπτύσσουν φαινόμενα Χρυσής Αυγής, αλλά η εξέλιξη και η επέκταση τους έχουν άμεση σχέση με την κοινωνία στην οποία εμφανίζονται.

            Ενδιαφέρουσα καθώς, αν θέλουμε να ΄μαστε ειλικρινείς, το κόμμα αυτό μπήκε στη ζωή μας τα τελευταία τρία χρόνια, αλλά ουσιαστικά υπήρχε πάντα… μέσα μας.

            Διότι μπορεί σήμερα ορισμένοι συμπολίτες μας να προσφεύγουν στη Χρυσή Αυγή αναζητώντας τη λύση σε κάποιο πρόβλημα της καθημερινότητας τους, το οποίο αδυνατεί, για οποιοδήποτε λόγο, να λύσει η οργανωμένη πολιτεία, αλλά το ίδιο δεν συνέβαινε και παλιότερα όταν πάρα πολλοί αν δεν προσέφευγαν στα τηλεοπτικά κανάλια (σ.σ. σε συγκεκριμένα πάντα), τουλάχιστον απειλούσαν να το κάνουν; Το θέμα, βέβαια, δεν ήταν ποτέ αν είχαν όντως δίκιο, ή άδικο όλοι αυτοί. Το θέμα ήταν πως έπρεπε να επικρατήσει ¨το δικό τους δίκιο¨, ακόμα και αν αυτό σήμαινε παραβίαση Νόμων και κανόνων.

 Φυσικά οι πολίτες γαλουχούνται και εκπαιδεύονται ανάλογα με το κράτος στο οποίο ζουν. Έτσι δεν εκπλήσσει κανέναν το γεγονός πως ενώ οι  Έλληνες σε οποιαδήποτε ξένη χώρα είναι υποδείγματα πολιτών, οι περισσότεροι τουλάχιστον, στη δική τους όσοι σέβονται Νόμους και κανόνες, ή παν με ¨το σταυρό στο χέρι¨,  θα πρέπει να αισθάνονται κορόϊδα σε πάρα πολλές περιπτώσεις.

Κοντολογίς, το κράτος μας με τον τρόπο που λειτούργησε, ειδικά τα τελευταία χρόνια, δημιούργησε πολύ μεγάλο ποσοστό κακομαθημένων πολιτών. Μόνο ένα μέρος αυτών, όμως, ψήφισε και συνεχίζει να επικροτεί τις μεθόδους της Χρυσής Αυγής, χωρίς να είναι απαραίτητα όσοι  επηρεάστηκαν περισσότερο απ΄ την κρίση. Οπότε, πώς θα πρέπει να εξηγηθεί αυτό;

Σίγουρα είναι ένα πρόβλημα και μάλιστα σημαντικό. Ένα πρόβλημα που δεν αφορά απλώς ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, όσους προσχώρησαν ήδη στη Χρυσή Αυγή, ή τη βλέπουν θετικά. Μας αφορά όλους για έναν απλό λόγο. Κάποτε, με την ελπίδα αυτό να συμβεί σύντομα, η κρίση θα τελειώσει. Πίσω της θα αφήσει πολλά χαλάσματα, ακόμα και ανθρώπινα. Τότε θα χρειαστούμε, περισσότερο από ποτέ, εκτός από τη δημοκρατία και ορισμένες ανθρώπινες αξίες, για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο και να ξαναχτίσουμε όσα γκρεμίστηκαν. Δημοκρατία και ανθρώπινες αξίες που σίγουρα δεν μπορείς να βρεις σε τέτοιου είδους μορφώματα σαν της Χρυσής Αυγής. Αυτό ίσως κάποιοι συμπολίτες μας να μην το βλέπουν σήμερα, τυφλωμένοι και απογοητευμένοι απ΄ τα προβλήματα που βιώνουν καθημερινά. Γι΄ αυτό πρέπει να προσπαθήσουμε να τους το δείξουμε οι υπόλοιποι, με όποιο τρόπο μπορούμε. Κυρίως με το να σταθούμε εμείς δίπλα τους, παρά τα δικά μας πολλά και μεγάλα προβλήματα.