Βούτυρο στο ψωμί της Χρυσής Αυγής!

             Η Χρυσή Αυγή μπορεί να πανηγυρίζει. Το αντιφασιστικό μέτωπο που επρόκειτο να συγκροτήσουν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου κατέρρευσε πριν καν αρχίσει να συγκροτείται. Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, πάνω στο οποίο υποτίθεται πως θα κτιζόταν αυτό το μέτωπο μας τελείωσε με τον ίδιο τρόπο που τελειώνουν πάρα πολλές πολιτικές πρωτοβουλίες, μικρής ή μεγάλης σημασίας και αξίας, στη χώρα μας. Χωρίς οι περισσότεροι να καταλάβουμε το γιατί. Αντιπαραθέσεις υψηλών τόνων, καυγάδες και φασαρία για να καταλήξουν όχι στο ότι διαφωνούν αλλά πως δεν είναι ικανοί να συμφωνήσουν.

          Το να συμφωνήσεις σε ορισμένα θέματα, ειδικά στα μείζονα, χρειάζεται σίγουρα ικανότητα και, κυρίως, έλλειψη ιδιοτέλειας. Δυστυχώς όμως τα κόμματα μας, σε πάρα πολλές περιπτώσεις μέχρι σήμερα απέδειξαν πως όχι μόνο δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων αλλά ούτε καν το ένα δίπλα στο άλλο, όταν αυτό, μάλιστα, απαιτεί η προστασία της δημοκρατίας και το συμφέρον των πολιτών.

            Για το αν θα μπορούσε πράγματι ένας Νόμος να αναχαιτίσει το ρατσισμό και την ξενοφοβία και κατ΄ επέκταση την αύξηση και την επέκταση φασιστικών φαινομένων, τοποθετήθηκα με σχετικό άρθρο στις 14/5/2013, εκτιμώντας πως χρειάζονται πολλά περισσότερα απ΄ έναν Νόμο για να το πετύχουμε. Όταν όμως δεν μπορούμε να έχουμε ούτε καν αυτό το Νόμο, τότε πώς μπορούμε να ελπίζουμε στα περισσότερα, που και δυσκολότερα είναι και περισσότερη δουλειά και συνέπεια προϋποθέτουν;

            Θεωρητικά, ένα τέτοιο νομοσχέδιο, ήταν μια καλή ευκαιρία για όλους, προκειμένου να συμφωνήσουν σε κάτι.  Στο κάτω κάτω της γραφής, όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου ενάντια στο ρατσισμό και την ξενοφοβία δηλώνουν πως είναι και υπέρ της δημοκρατίας βεβαίως, οπότε τι τους εμπόδιζε να συμφωνήσουν; Το ότι το προσέγγιζαν από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες; Δεκτά όλα αυτά αλλά θα μπορούσαν να ξεπεραστούν αν αποδεχόταν δύο βασικές αρχές. Πώς η δημοκρατία είναι πάνω απ΄ όλα σύνθεση διαφορετικών απόψεων και εκφράσεων και λειτουργεί καλύτερα όταν θυμόμαστε πως ανάμεσα στη συμφωνία και τη διαφωνία υπάρχει και ο συμβιβασμός. Αρκεί αυτός να γίνεται για το καλό των πολλών.    

Σύμφωνα με τα όσα έγιναν γνωστά μέχρι τώρα η Νέα Δημοκρατία είναι αυτή που ουσιαστικά τορπίλισε την προώθηση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου. Δεν θα πρέπει, όμως, να ρίξουμε όλο το βάρος ούτε το ανάθεμα στο κυβερνών κόμμα, καθώς επί της ουσίας έκανε ό,τι κάνουν πάντα και όλα τα άλλα κόμματα. Μέτρησε πρωτίστως το δικό της συμφέρον, που ειλικρινά δεν γνωρίζω ποιο είναι και δεν μ΄ ενδιαφέρει, παρά το συμφέρον των άλλων. Κι ας είναι οι περισσότεροι.

Σ΄ ένα θέμα δημοκρατίας, λειτούργησε με κριτήρια που μόνο δημοκρατικά δεν είναι. Μ΄ αυτά τα κριτήρια που λειτουργεί χρόνια τώρα το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος, όπου το δίκιο των λίγων προτάσσεται πάντοτε έναντι αυτού των πολλών.   

Ίσως είναι παρακινδυνευμένο να πούμε πως εξ αιτίας και αυτής της λειτουργίας βρήκαν το κατάλληλο έδαφος μορφώματα σαν της Χρυσής Αυγής να δημιουργηθούν και να εξελιχθούν. Δεν είναι, όμως, καθόλου άστοχο αν πούμε πως όσο τα κόμματα μας εξακολουθούν να λειτουργούν έτσι τότε είναι σαν να βάζουν βούτυρο στο ψωμί της.