ΕΡΤ: Εξιλαστήριο θύμα, ή αντιπερισπασμός;

            Ό,τι συμβαίνει με την ΕΡΤ από τις αρχές του περασμένου καλοκαιριού απεικονίζει πλήρως τον παραλογισμό και την υποκρισία που υπάρχει στο πολιτικό μας σύστημα.

            Η Κυβέρνηση αποφάσισε να την κλείσει εν μία νυκτί για να την εξυγιάνει, όταν τόσο η ίδια και κυρίως οι προηγούμενες ομογάλακτες της, αλλά και οι κυβερνήσεις των σημερινών της εταίρων, φρόντισαν να την οδηγήσουν στη σήψη και τη διαφθορά, αν δεχτούμε πως ίσχυε κάτι τέτοιο.

            Η αντιπολίτευση σύμπασα, με την αξιωματική πρωτοστατούσα, πρόταξε τα στήθη της για να την υπερασπιστεί, όταν μέχρι πριν λίγες, κυριολεκτικά ώρες, την κατήγγειλε ως όργανο και φερέφωνο της κυβέρνησης.

            Αποτέλεσμα; Μια νύχτα του θέρους γίναμε ξαφνικά χώρα χωρίς δημόσια τηλεόραση, η μόνη στην Ευρώπη, και όταν το μαύρο έδωσε τη θέση του στο χρώμα ξανάδαμε τα ίδια πρόσωπα και τις ίδιες περίπου εκπομπές σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Φυσικά πάνω δεξιά στην οθόνη είχε αλλάξει το σήμα, αλλά ποιος στ΄ αλήθεια το πρόσεξε;

            Σήμερα, πέντε περίπου μήνες μετά, δημόσια τηλεόραση με ολοκληρωμένο πρόγραμμα δεν έχουμε, παρά τις δεσμεύσεις πως θα γίνονταν όλα γρήγορα, με άρτιο σχέδιο και οργάνωση, το πόσο μας κόστισε αυτή η ιστορία δεν ξέρουμε, αν και κάποιοι λένε πως όσα πληρώσαμε για αποζημιώσεις στην ΕΡΤ ισοδυναμούν με όσα εισέπραξε το κράτος μέσα σε τρία χρόνια απ΄ την αύξηση στο πετρέλαιο θέρμανσης εξ αιτίας της οποίας υπάρχει πλέον κόσμος που τουρτουρίζει μέσα στο σπίτι του, και φυσικά στήθηκε εκ νέου ο καυγάς με αφορμή αυτή τη φορά αν έπρεπε ή όχι να μπουν τα ΜΑΤ στο ραδιομέγαρο της Αγίας Παρασκευής που τελούσε υπό κατάληψη.

            Το κλείσιμο της ΕΡΤ και κυρίως ο τρόπος με τον οποίο έγινε εν έτει 2013 σίγουρα σόκαρε κάθε λογικό άνθρωπο και φυσικά όποιον πιστεύει στην αξία και την ανάγκη της ύπαρξης της δημόσιας τηλεόρασης.

            Μετά το αρχικό σοκ όμως οι περισσότεροι ξεχάσαμε το θέμα όχι μόνο επειδή μας παρέσυρε η δύσκολη καθημερινότητα μας, αλλά διότι ό,τι επακολούθησε δεν διέφερε δυστυχώς απ΄ όσα έχουμε συνηθίσει να γίνονται στα δημόσια πράγματα της χώρας. Ένα πυροτέχνημα στην αρχή, ένας ατέρμονος καυγάς, κυρίως τηλεοπτικός, στη συνέχεια και έχει ο Θεός στη συνέχεια.

            Μόνο που όσα και να είχε ο Θεός για μας εξαντλήθηκαν. Γιατί αν βγάλετε τη λέξη ΕΡΤ και στη θέση της βάλετε τόσες άλλες δημόσιες υποθέσεις θα διαπιστώσετε πως οι διαφορές είναι ελάχιστες. Οπότε τι να κάνει και ο Θεός; Πόσες φορές να μας σώσει και πόσα ακόμα να μας δώσει; Άσε που μπορεί να εξαντλήθηκε και η υπομονή του μαζί μας…

            Το θέμα όμως της ΕΡΤ είναι απλώς μια ακόμα νεοελληνική προχειρότητα και τσαπατσουλιά, ή εξυπηρετεί άλλο στόχο;

             Είναι άραγε ένα ακόμα εξιλαστήριο θύμα, ή μήπως αντιπερισπασμός;

            Τον περασμένο Ιούνιο επικεντρωθήκαμε όλοι στην απόλυση εν μία νυκτί 2.000 και πλέον εργαζομένων στην ΕΡΤ, αλλά η συνέχεια δεν ήταν καλύτερη. Με βάση το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε εν μέσω του θέρους, τέθηκαν σε διαθεσιμότητα εργαζόμενοι στη δημόσια τεχνική εκπαίδευση οδηγώντας την ουσιαστικά σε κατάργηση, με τον ερχομό του Φθινοπώρου χάσαμε τη Δημοτική αστυνομία, μπήκαν σε διαθεσιμότητα μερικές ακόμα εκατοντάδες δημόσιοι υπάλληλοι και έπεται συνέχεια.  

            Και επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και πονηροί, πώς να μην θέτει κανείς τα παραπάνω ερωτήματα και πώς να μην φοβάται πως το σκοτάδι της ΕΡΤ θα απλωθεί και αλλού;

            Το κακό είναι πως σ΄ αυτή την ιστορία φαίνεται να συμπράττουν όλοι. Και αυτοί που ενδεχομένως θα ευνοούνταν απ΄ τον αντιπερισπασμό και όσοι έχουν κάθε λόγο να μην τον ενισχύουν.