Κανείς δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στην παιδεία!

          Μια γενναία και ρηξικέλευθη μεταρρύθμιση στην παιδεία, έτσι ώστε να αποκτήσουμε σύγχρονο, προοδευτικό και αποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα, είναι η μεταρρύθμιση που χρειαζόμαστε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σ΄ αυτή τη χώρα.

            Με τη θέση αυτή συμφωνούν οι περισσότεροι. Δεν φαίνεται όμως να συμφωνεί το σύνολο του πολιτικού μας συστήματος, χρόνια τώρα. Γι΄ αυτό και όποιοι βρισκόταν στην Κυβέρνηση επέλεγαν και προωθούσαν προτάσεις που αφορούσαν μέρος του εκπαιδευτικού συστήματος (σ. σ. κυρίως της τρίτης βαθμίδας του), οι οποίες, κατά κανόνα, ήταν αποσπασματικές και επιδερμικές εξ αιτίας του φόβου του πολιτικού κόστους, χωρίς να έχει προηγηθεί ουσιαστική διαβούλευση και διάλογος με όλους όσοι πραγματικά είχαν λόγο και θέση για να εκφραστούν σχετικά. Όσοι δε αντιπολιτεύονταν, αντιδρούσαν ρίχνοντας στο τραπέζι προτάσεις για μια «άλλη παιδεία» και ένα «άλλο σχολείο» που ήταν απλώς ένας τίτλος χωρίς περιεχόμενο, καθώς επί της ουσίας παρέμεναν στρατευμένοι στη λογική «να μην αλλάξει τίποτα» και, κυρίως, να μη θιγούν οι διάφορες συντεχνίες απ΄ τις οποίες αποκόμιζαν εκλογικά οφέλη.

             Όσο τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία φαινόταν να είναι καλά, ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα «εκπαιδευτικό σύστημα», όχι μόνο το πολιτικό σύστημα αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες καθώς ήταν έτοιμοι να εξεγερθούν αν εκτιμούσαν πως αδικούνταν η αγαπημένη τους ποδοσφαιρική ομάδα, όχι όμως και επειδή τα παιδιά τους αποκόμιζαν ελάχιστα εφόδια ολοκληρώνοντας μια 12χρονη εκπαίδευση. Σε τελική ανάλυση εκείνο που μετρούσε ήταν πως όσοι το ήθελαν μπορούσαν σχετικά εύκολα να βρεθούν μ΄ ένα πανεπιστημιακό πτυχίο, διεκδικώντας ως «επιστήμονες» και βρίσκοντας μια καλύτερη τύχη.

            Τα πράγματα όμως άλλαξαν και άλλαξαν δραματικά. Μπορεί μες τη σημερινή της παραζάλη, εξ αιτίας των δύσκολων συνθηκών που έχουν δημιουργηθεί, η ελληνική κοινωνία να μην αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό θα ήταν αν είχε ένα πραγματικά σύγχρονο, προοδευτικό και αποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα που θα παρήγαγε όχι πτυχιούχους αλλά πραγματικά μορφωμένους ανθρώπους. Πρέπει όμως να αντιληφθεί πως θα είναι σημαντικότερο αν το αποκτήσει για το μέλλον.

            Η κρίση και η ύφεση, νομοτελειακά, κάποτε θα ξεπεραστούν. Έχει σημασία πώς θα μπουν στην επόμενη μέρα οι σημερινοί πολίτες, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς θα γαλουχηθούν οι αυριανοί πολίτες για να λειτουργήσουν στο νέο τοπίο που θα έχει δημιουργηθεί.

            Επιστήμονες χρειάζονται και θα χρειάζονται πάντα, αλλά εκείνοι που είναι απολύτως απαραίτητοι είναι οι άνθρωποι που θα έχουν ένα καλό επίπεδο γνώσεων και φυσικά κρίση. Στοιχεία που μόνο ένα σωστό εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να παράσχει στα παιδιά, προετοιμάζοντας τα έτσι για να γίνουν οι πολίτες που θα ξέρουν να σταθούν τόσο στα εύκολα όσο και στα δύσκολα. Κυρίως όμως, για να γίνουν οι πολίτες που δεν θα αφήνουν τον έναν ή τον άλλο να τους παρασύρει και να τους… παραμυθιάζει.

            Η πολύπλευρη κρίση που βιώνει η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να οικοδομήσουμε ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα.

            Αρχικά χρειάζονται πραγματική πολιτική βούληση και κοινωνική απόφαση. Στη συνέχεια θα χρειαστούν εξαντλητικός διάλογος, ιδέες και πάνω απ΄ όλα ανοιχτά μυαλά. Απ΄ όλους. Έτσι μπορεί να υπάρξει συμφωνία και κοινωνική συναίνεση, για να εφαρμοστεί σε βάθος χρόνου και με επιτυχία, ό,τι αποφασιστεί.

            Μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Μάλλον όχι, γιατί κανείς δεν φαίνεται να θέλει να αλλάξει κάτι στην παιδεία και στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Και ο λόγος είναι απλός. Στερούμαστε τη λογική των συνθέσεων και ότι οφείλουμε να κάνουμε ένα βήμα πίσω απ΄ την άποψη ή το συμφέρον μας, όταν αυτό επιβάλει το κοινό καλό. Και τα στερούμαστε γιατί είναι στοιχεία, όπως και πολλά άλλα, που αποκτώνται μέσω της παιδείας… Της παιδείας που δυστυχώς δεν είχαμε ποτέ και δύσκολα θα αποκτήσουμε και στο μέλλον.