Ο ανιστόρητος κ. Τσίπρας και οι Βλάχοι.

             Ναι, είναι αλήθεια. Ο όρος «βλάχος» έχει επικρατήσει στη νεοελληνική διάλεκτο να χρησιμοποιείται, κακώς, για να χαρακτηρίσει κάποιον άξεστο ή αγροίκο. Χρησιμοποιούνταν δε κατά κόρον την περίοδο που ΄χε φουντώσει το κύμα της εσωτερικής μετανάστευσης απ΄ την ελληνική επαρχία προς την Αθήνα, κυρίως, απ΄ τους προϋπάρχοντες κατοίκους του λεκανοπεδίου για να χαρακτηριστούν οι νεοαφιχθέντες, άσχετα αν αυτοί που το έκαναν είχαν την ίδια καταγωγή.

            Φυσικά τον όρο χρησιμοποιούν πολλοί και σήμερα, είτε λόγω άγνοιας και συνήθειας, είτε κάποιου υφέρποντα ρατσισμού (σ. σ. δεν μπορώ να δεχθώ πως άνθρωποι μορφωμένοι το κάνουν απλώς χάριν αστεϊσμού και μέχρι σήμερα είναι αλήθεια πως πολλοί απ΄ αυτούς το έχουν κάνει και προφορικά αλλά και γραπτά). Όταν αυτό συμβαίνει στις καθημερινές συναναστροφές των ανθρώπων, αν κάποιος δεν μπορεί να το συγχωρήσει, μπορεί απλώς να το προσπεράσει. Είναι δυνατόν όμως να κάνει το ίδιο όταν αυτό συμβαίνει δημοσίως και προσβάλλεται ένα μεγάλο και σημαντικό τμήμα του ελληνισμού απ΄ έναν θεσμικό εκπρόσωπο της ελληνικής δημοκρατίας, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης;

            Προχθές, ο εν αναμονή Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας, μιλώντας στην κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ έκανε την εξής τοποθέτηση: «Να τα δώσουμε όλα ώστε ένα μεγάλο συμπαραταγμένο κίνημα ελευθερίας, δημοκρατίας και αντίστασης σε κάθε περιφέρεια, κάθε δήμο και κάθε γωνιά της χώρας να σαρώσει τους φθαρμένους βλαχοδήμαρχους της συμμαχίας ΝΔ και ΠΑΣΟΚ».

            Το αν τα δώσει όλα, τα μισά, ή όλα και κάτι παραπάνω, είναι δικό του θέμα και όσων συμμερίζονται τις απόψεις του, αλλά είναι θέμα όλων εμάς των υπολοίπων, κυρίως όλων όσοι έχουμε και βλάχικη καταγωγή, όπως ο γράφων που κατάγεται εκ πατρός απ΄ τη Σαμαρίνα, να του επισημάνουμε πως εκστομίζοντας τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς, «βλαχοδήμαρχοι», αντιλαμβανόμαστε μεν τι θέλει να πει ο… ποιητής, αλλά δεν είναι ποτέ δυνατόν να δεχτούμε από έναν θεσμικό εκπρόσωπο της δημοκρατίας μας να εκφράζεται κατ΄ αυτό τον τρόπο προσβάλλοντας μας και εγείροντας, γιατί και έτσι μπορεί να το δει κανείς, ακόμα και ρατσιστικό(!) ζήτημα.

            Εκφραζόμενος κατ΄ αυτό τον τρόπο σίγουρα δεν τιμά τον εαυτό του, αλλά δεν περιποιεί τιμή ούτε στον χώρο που εκπροσωπεί, την Αριστερά, η οποία διαχρονικά, ιδεολογικά τουλάχιστον, αντιμάχονταν και απέκρουε κάθε προσπάθεια διαχωρισμού και προσβολής των ανθρώπων, ανάλογα με την καταγωγή τους.

            Και επειδή ό,τι είπε ίσως να το είπε λόγω ελλιπών ιστορικών γνώσεων, ας  του αφιερώσουμε ένα τμήμα απ΄ το εξαιρετικό άρθρο της κ. Χρίστινας Ταχιάου υπό τον τίτλο «Ποιους είπες βλαχοδήμαρχους;» ( σ. σ. δημοσιεύτηκε στο protagon. gr), όπου αναφέρει:  «Θες να ξέρεις ποιοι είναι οι Βλάχοι; Πάρε ονόματα. Ρήγας Φεραίος – μη μου πεις ότι δεν τον ξέρεις. Γεωργάκης Ολύμπιος, συμπολεμιστής του Υψηλάντη. Ιωάννης Κωλέττης, μέλος της Φιλικής Εταιρείας και πρώτος συνταγματικός πρωθυπουργός της χώρας σου. Απόστολος Αρσάκης, πρωθυπουργός της Ρουμανίας κι ευεργέτης της χώρας σου. Κωνσταντίνος Ζάππας, Μιχαήλ Τοσίτσας και Γεώργιος Αβέρωφ ευεργέτες της χώρας σου. Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, βουλευτής και λογοτέχνης. Γεώργιος Καραϊσκάκης, αγωνιστής του ’21. Νικόλαος και Κωνσταντίνος Δούμπας, επιχειρηματίες κι ευεργέτες, άνθρωποι με βαθιά κουλτούρα, μαικήνες της κλασικής μουσικής, στη Βιέννη υπάρχει Dumbastrasse, στο σπίτι τους ο Στράους συνέθεσε τον Γαλάζιο Δούναβη ενώ στην Πρωτοχρονιάτικη συναυλία της Φιλαρμονικής της Βιέννης το 2004 (χρονιά των Ολυμπιακών της Αθήνας) ο Ρικάρντο Μούτι έκανε ειδική αναφορά στο πρόσωπο του Νικολάου. Γεώργιος Σίνας, επιχειρηματίας κι ευεργέτης της χώρας σου, ο γιος του Σίμων συνέδεσε με γέφυρα τη Βούδα με την Πέστη. Χρηστάκης Ζωγράφος, ίδρυσε τα Ζωγράφεια σχολεία και βιβλιοθήκη στην Πόλη. Δημήτριος Ποστολάκας, ο πρώτος ευεργέτης της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Νικόλαος Σουρνάρης, με τα λεφτά του χτίστηκε το Πολυτεχνείο της Αθήνας. Γεώργιος Σταύρου, ιδρυτής της Εθνικής Τράπεζας. Σωτήρης Βούλγας, αργυροχρυσοχόος που πιθανόν να γνωρίζεις ως Bulgari. Σπύρος Λάμπρου, ιστοριοδίφης, ιδρυτής της Αρχαιολογικής Εταιρίας Αθηνών και του φιλολογικού συλλόγου «Παρνασσός» και δωρητής προς το ελληνικό κράτος. Αλέξανδρος Σβώλος, διαπρεπής συνταγματολόγος και πολιτικός. Αδερφοί Μανάκια, οι πρώτοι κινηματογραφιστές σε όλα τα Βαλκάνια. Λύσανδρος Καυταντζόγλου, επιχειρηματίας, έφτιαξε το Καυταντζόγλειο Στάδιο».