Το ποδόσφαιρο είναι πολύ σοβαρό για να ασχολούνται μαζί του πολιτικοί!

Είναι μια άποψη ισχυρή. Η Ελλάδα θα καταφέρει να ορθοποδήσει και να ξαναμπεί στο δρόμο της ανάπτυξης μόνο μέσω πολιτικών λύσεων. Λύσεις δηλαδή που θα προέλθουν μέσω της πολιτικής και, προφανώς, θα διαμορφώσουν πολιτικές δυνάμεις και πολιτικοί. Ποιοι πολιτικοί όμως; Κάποιοι σαν αυτούς που δήλωσαν τις τελευταίες μέρες τα εξής:   

Ιούλιος Συναδινός, υπεύθυνος αθλητισμού ΣΥΡΙΖΑ: «Αυτό που έγινε την περασμένη Κυριακή το συζητήσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύουμε, λοιπόν, ότι ήταν ένα καλά στημένο σχέδιο, προκειμένου να διαλυθεί η ΑΕΚ. Κάποιους βολεύει. Βέβαια, κάποιοι τώρα σκέφτονται πόσα λεφτά χάνονται χωρίς την ΑΕΚ στην κατηγορία. Ας το σκέφτονταν αυτό νωρίτερα».

Γιώργος Καρατζαφέρης, Πρόεδρος ΛΑ.Ο.Σ.: «Η πτώση της ιστορικής ομάδας, ΑΕΚ, δεν αφορά μόνο στη διοίκηση, στους παίκτες και στους οπαδούς της. Είναι υπόθεση ολόκληρου του Έθνους και έτσι πρέπει ν” αντιμετωπιστεί από την Πολιτεία. Η ΑΕΚ εκτός από μία ομάδα με περγαμηνές τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στο μπάσκετ είναι ιστορικός θεσμός-δεσμός με την Βασιλεύουσα. Πρέπει όλοι ν΄ αναλάβουμε τις ευθύνες μας. Θα είναι λάθος ν΄ αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα στα στενά όρια μιας ομάδας».

Πάνος Καμμένος, Πρόεδρος Ανεξάρτητων Ελλήνων: «Ο σχεδιασμός για να εξαφανιστεί η ΑΕΚ δεν θα περάσει. Η Αθλητική Δικαιοσύνη πρέπει να υπερασπιστεί την ισονομία και να κρίνει με βάση τα δεδικασμένα που υπάρχουν ακόμα και για χειρότερες περιπτώσεις στο πολύ πρόσφατο παρελθόν. Πως έγινε κι εκεί συνεχίστηκε το παιχνίδι; Και που ξέρουμε ότι ήταν ΑΕΚτζήδες αυτοί οι ελάχιστοι που μπήκαν στο ΟΑΚΑ την περασμένη Κυριακή; Και που ξέρουμε ότι δεν ήταν προβοκάτσια; Να μην τολμήσουν να δείξουν ασέβεια στα 89 χρόνια ιστορίας της ΑΕΚ και στα εκατομμύρια των φίλων της, εκείνοι που δεν την θέλουν στην Α’ Εθνική».

Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του κόσμου, άνθρωποι που θα έκαναν τέτοιες δηλώσεις θα υφίσταντο αργά ή γρήγορα και τις ανάλογες κυρώσεις. Όποιες κι αν είναι αυτές. Γι΄ αυτό επιτρέψτε μας να εικάσουμε πως δεν θα τις έκαναν ποτέ. Επειδή όμως στην Ελλάδα ζούμε και δεν φτάσαμε τυχαία ως εδώ, η σοβαρότητα, η υπευθυνότητα και η αίσθηση του μέτρου δεν χαρακτηρίζουν πάρα πολλούς πολιτικούς μας, όπως δεν χαρακτηρίζουν και πάρα πολλούς από μας τους απλούς πολίτες.

Ο αείμνηστος Μπιλ Σάνκλι, δημιουργός της μεγάλης Λίβερπουλ, είχε πει για το ποδόσφαιρο «Μερικοί πιστεύουν πως το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου… Θα τους απογοητεύσω. Πρόκειται για κάτι πολύ σοβαρότερο».

Σωστά και γι΄ αυτό όσοι ασχολούνται μαζί του πρέπει να είναι στοιχειωδώς σοβαροί. Και οι πολιτικοί μας δεν είναι.

Δεν είναι όμως και πολλοί απ΄ αυτούς που εξαρτούν τη ζωή και την ύπαρξη τους απ΄ το ποδόσφαιρο. Αν ήταν, όχι μόνο τις μέρες αυτές που ενώ είδαμε όλοι τι έγινε με την ΑΕΚ, επιχειρούν να παραποιήσουν εντελώς την αλήθεια και να μας βγάλουν χαζούς, θα έκαναν ό,τι μπορούν για να προστατεύσουν την αξία του προϊόντος (σ. σ. γιατί το ποδόσφαιρο είναι πλέον και προϊόν) και όχι να το απαξιώνουν γελοιοποιώντας κάθε έννοια λογικής.

Οι Βρετανοί που έχουν το ποδόσφαιρο σε περίοπτη θέση και διαθέτουν μερικές απ΄ τις καλύτερες και εμπορικότερες ομάδες στον κόσμο, λένε πως «Όποιος θέλει να δει και να καταλάβει τον τρόπο κίνησης της οικονομίας μιας χώρας, δεν έχει παρά να δει τον τρόπο κίνησης, δομής και λειτουργίας του ποδοσφαίρου στη χώρα αυτή». Σας λέει κάτι αυτό; Φαντάζομαι πολλά. Υπερχρεωμένη χώρα έχουμε και η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων μας, ιστορικών και μη, δεν ξέρουν τι χρωστούν και σε ποιους.

Επειδή πάντως το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα άθλημα αλλά ένα κοινωνικό φαινόμενο, ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να ισχυριστούν πως ο τρόπος με τον οποίο οι λαοί παίζουν τα άθλημα αυτό, αποκαλύπτει και την πραγματική τους ψυχοσύνθεση. Λένε δηλαδή ότι οι Άγγλοι παίζουν μπάλα όπως πολεμούν. Ηρωικά μεν, χωρίς μυαλό δε. Οι Γερμανοί με σύστημα αλλά και πειθαρχία, πάνω απ΄ όλα. Οι Ιταλοί με την έμφυτη φινέτσα τους. Οι Βραζιλιάνοι και μέσα στον αγωνιστικό χώρο χορεύουν σάμπα όπως στις φτωχογειτονιές του Ρίο και του Σάο Πάολο.

Το πώς παίζουμε ποδόσφαιρο εμείς, το ξέρουν πολύ καλά όσοι το παρακολουθούν χρόνια. Είμαστε πάντα πρόθυμοι να κερδίσουμε με κάθε τρόπο, επικαλούμαστε τους κανονισμούς όταν πρέπει να εφαρμοσθούν στους άλλους αφού το δικό μας δίκιο υπερισχύει έναντι όλων των άλλων, οι οποίοι είναι απλώς λαμόγια ή ανύπαρκτοι, ενώ αν χαθούμε εμείς θα καταρρεύσει και το σύμπαν κ.ο.κ.

Κοντολογίς,  έχουμε το ποδόσφαιρο που εμείς θέλουμε και, μάλλον, μας αξίζει, οπότε πόσο χειρότερο μπορούν να το κάνουν οι πολιτικοί όταν ασχολούνται μαζί του; Δυστυχώς μπορούν και αυτό το αποδεικνύουν οι δηλώσεις που υπάρχουν στην αρχή του κειμένου.