Στο άγνωστο, αλλά με ποια βάρκα;

            Η ανάγνωση του ονόματος στον πίνακα εισακτέων στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ είναι σίγουρα μια ξεχωριστή και σημαντική στιγμή για κάθε παιδί που συμμετείχε στις πανελλήνιες εξετάσεις. Είναι επίσης το αδιόρατο αλλά υπαρκτό σύνορο ανάμεσα στο χθες και το αύριο που ανοίγεται μπροστά του. Μόνο που, κακά τα ψέματα, αυτό το αύριο του είναι σχεδόν άγνωστο. Και δεν είναι τόσο μεγάλο το κακό που είναι άγνωστο αλλά ότι δεν ξέρει με ποια ακριβώς «βάρκα» θα το διασχίσει.

            Αυτό δεν ισχύει μόνο τώρα, τον καιρό της κρίσης και της ύφεσης, αλλά είναι κάτι που συμβαίνει στη χώρα μας εδώ και χρόνια. Απλώς η μεγάλη διαφορά του τότε με το σήμερα είναι πως η «βάρκα» έγραφε στο σκαρί της τη λέξη «ελπίδα», η οποία δικαίωνε το όνομα της αφού κάπου, κουτσά στραβά, οδηγούσε.

            Σήμερα, η «βάρκα» έχει βυθιστεί και το άσχημο δεν είναι πως αυτό συνέβη, κάθε σκαρί όσο γερό και αν είναι έρχεται η ώρα που ολοκληρώνει το βίο του. Το τραγικό είναι πως δεν υπήρξε καμιά προετοιμασία για όλα αυτά τα παιδιά που μετά από τον κόπο, μεγάλο ή μικρό δεν έχει σημασία, που έκαναν επί χρόνια, σίγουρα θα είχαν έστω και στην άκρη του μυαλού τους την προσδοκία πως θα έβρισκαν κάπου κάτι που να γράφει τη λέξη «ελπίδα».

Το παραμύθι έχει και δράκο.

           Αν θέλαμε να τις καταχωρίσουμε κάπου θα τις κατατάσσαμε στην κατηγορία των «ευχάριστων ειδήσεων», ή αν θέλαμε να υπερβάλλουμε κάπως «εκείνων που γίνονται δεκτές με μεγάλη ευχαρίστηση».

            Μιλάμε για τις ειδήσεις που κυκλοφόρησαν τις τελευταίες μέρες μέσα από τα κανάλια της έγκυρης και έγκαιρης ενημέρωσης και οι οποίες αναφέρονται στο ενδιαφέρον Κινέζων, Ρώσων και Αμερικανών (σ. σ . αυτών των τριών κυρίως, ενώ ο τέταρτος, που είναι οι Γερμανοί, εννοείται και ως γνωστόν και ισχύον από παλιά «τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται») να επενδύσουν στη χώρα μας. Φυσικά υπήρχαν και οι ανάλογες λεπτομέρειες, σύμφωνα με τις οποίες οι ενδιαφερόμενοι δεν έχουν μείνει απλώς στη φιλολογική εκδήλωση των προθέσεων τους, αλλά μελετούν πιθαμή προς πιθαμή την ελληνική γη, για να επιλέξουν πού και με ποιο τρόπο θα απλώσουν το ζεστό τους χρήμα, οδηγώντας μας και πάλι στην ανάπτυξη και την ευημερία! Τόσο καλά και τόσο ονειρεμένα!

Οι καυγάδες του διαδικτύου.

            Σύμπτωμα και ασθένεια της εποχής. Τα πάντα… συζητιούνται και (υποτίθεται πως)… λύνονται στο χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media). Facebook, twitter κ.α. είναι ο τόπος που βρίσκει χώρο η άποψη, η εξυπνάδα, η οργή… Τα πάντα. Αρκεί να είσαι εθισμένος και ικανός να εκφραστείς με 140 χαρακτήρες, ή και λιγότερους. Ακόμα καλύτερα και γρηγορότερα βεβαίως…

            Πώς θα μπορούσε, λοιπόν, να ξεφύγει απ΄ αυτό που είναι πλέον κανόνας και ο θανάσιμος τραυματισμός του 19χρονου που πήδηξε απ΄ το τρόλλεϋ;  Δεν θα μπορούσε και δεν ξέφυγε. Πλειοδοσία συμπαράστασης, όση ποτέ, πιθανότατα, δεν θα απολάμβανε ο άτυχος νέος αν κατάφερνε να ζήσει ακόμα και μέχρι τα 90 του. Λογικό. Το διαδίκτυο πολλαπλασιάζει και εκτοξεύει σε απίθανα νούμερα θετικά και αρνητικά (κυρίως αυτά). Η συμπαράσταση κατατάσσεται βεβαίως στα θετικά, αλλά θα είχε μεγαλύτερη αξία αν σταματούσε εκεί. Δυστυχώς, σχεδόν ποτέ δεν σταματά. Μετακυλά πολύ εύκολα σε έκφραση άποψης για ό,τι συγκλονίζει, αλλά ελάχιστα γνωρίζει ο καθένας, τουλάχιστον στις βασικές του λεπτομέρειες. Αυτές που και την διαφορά κάνουν και το γεγονός, ίσως, να φωτίζουν.

Η θεωρία του… λίπους.

             Επίσημα, δεν υφίσταται ως τεκμηριωμένη και αποδεκτή θεωρία. Ανεπίσημα είναι γνωστή ουσιαστικά από τότε που άρχισε η λήψη μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Πρόκειται για την οικονομική, αλλά κατά βάση πολιτική, θεωρία του… λίπους, το οποίο υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και άρα θα μπορούσε να αντέξει πολλά επώδυνα μέτρα και για μεγάλο χρονικό διάστημα.

            Η αλήθεια είναι πως αν λάβει κανείς υπ΄ όψιν του τα όσα μεσολάβησαν απ΄ το πρώτο μνημόνιο (Μάης του 2010) μέχρι και σήμερα, τον κάνει να αναρωτιέται αν όσοι υποστήριζαν τα περί λίπους είχαν πράγματι δίκιο, καθώς οι αντιδράσεις της ελληνικής κοινωνίας ήταν πολύ λίγες και ήπιες σε σχέση με όσα της επιβλήθηκαν, ορισμένα εκ των οποίων ήταν και παράλογα, ή εντελώς άστοχα.

            Δείγμα ωριμότητας καθώς η πλειοψηφία συνειδητοποίησε πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος;

            Απόλυτος αιφνιδιασμός καθώς πέρασε πολύ γρήγορα και σχεδόν ανυποψίαστη απ΄ την κατάσταση της απόλυτης ευδαιμονίας σ΄ αυτή της ανέχειας και της φτώχειας;

            Πίστη στην ελπίδα πως δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένα κακό όνειρο, το οποίο δεν πρόκειται να διαρκέσει για πολύ ακόμα;

            Προφανώς θα υπάρχουν και άλλα ανάλογα ερωτήματα που θα οδηγούν σε ενδιαφέρουσες απαντήσεις, αλλά η ουσία θα παραμείνει η ίδια. Όσοι διατύπωσαν τη θεωρία του… λίπους, γνώριζαν, τελικά, πολύ καλά τι έλεγαν και, κυρίως, τι έκαναν. Όχι βέβαια τα τελευταία πέντε, έξη χρόνια της ύφεσης και της κρίσης, αλλά και τα προηγούμενα όταν, υποτίθεται πως, η χώρα δεν έκανε απλώς «βήματα προόδου», αλλά «αναπτυσσόταν αλματωδώς» για να φτάσει να γίνει η «ισχυρή Ελλάδα», ο χειρότερος και αισχρότερος απ΄ τους διάφορους σύγχρονους μύθους που δημιούργησαν οι κατά καιρούς Κυβερνήτες της. Διότι πολύ απλά αυτός ο μύθος αποκοίμισε πλέον τους πάντες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαν δημιουργηθεί από πριν οι προϋποθέσεις, όταν για χρόνια ολόκληρα η κοινωνία είχε στραφεί, σχεδόν, αποκλειστικά στη συσσώρευση λίπους. Και το λίπος συσσωρεύεται εξ αιτίας του φαγητού, ο οποίος, συνήθως, συνοδεύεται από έναν καλό ύπνο. Και τι καλύτερο απ΄ το να κοιμάσαι χορτάτος, υπό το νανούρισμα παραμυθιών (μύθων);

Παραλογισμός!

            Μέχρι τέλος του 2013 θα απολυθούν από το δημόσιο τομέα 12.500 υπάλληλοι.

            Μέχρι τέλος του 2013 θα προσληφθούν στο δημόσιο τομέα 10.000 υπάλληλοι.

            Δεν πρόκειται για καλοκαιρινό αστείο, ούτε για παραδοξολογία, αλλά για δύο ειδήσεις που προκύπτουν απ΄ τις πρόσφατες δηλώσεις του αρμοδίου Υπουργού, ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, κυκλοφορεί στην ελληνική κεντρική πολιτική σκηνή έχοντας ενδυθεί το ρόλο του μέγα μεταρρυθμιστή, άγνωστο προς το παρόν γιατί.

            Επειδή δεν είναι σωστό και πρέπον να κρίνουμε κανέναν επιπόλαια και από τους τίτλους μόνο των ειδήσεων που τον αφορούν, όσο και αν διαβάσει κανείς αναλυτικά τα κείμενα που τις συνοδεύουν πάλι δεν θα κατανοήσει το πώς και το γιατί.

            Όπως δεν είναι δυνατόν να κατανοήσει γιατί έπρεπε να απολυθεί το 100% των υπαλλήλων της ΕΡΤ, να μαυρίσουν οι οθόνες των τηλεοράσεων και να σιγήσουν τα ραδιόφωνα, για να επαναπροσληφθεί το 80% αυτών, σύμφωνα με δήλωση του αρμόδιου (!) Υφυπουργού στη νέα δημόσια τηλεόραση. Δηλαδή, το 20% των όσων εργαζόταν στην ΕΡΤ και δεν θα ξαναπροσληφθούν ήταν οι φαύλοι και οι διεφθαρμένοι, εξ αιτίας των οποίων την έκλεισαν; Μα αν δεν κάνουμε λάθος τόσοι είναι περίπου όσοι είχαν δικαίωμα να βγουν στη σύνταξη…

Το τελευταίο… επιχείρημα!

          Σε προηγούμενο άρθρο (2/8/2013) σημείωνα πως η πρώτη κατοικία θεωρείται και είναι για το νεοέλληνα «το τελευταίο οχυρό» του, το οποίο πάνε να το αλώσουν μέσω της άρσης της απαγόρευσης του πλειστηριασμού του για διάφορα χρέη (σ. σ. προς τράπεζες, ταμεία, εφορία κ.τ.λ.). Ρίχνοντας μια ματιά στις κυριακάτικες εφημερίδες (4/8/2013) διαπίστωσα πως εκτός από τελευταίο οχυρό υπάρχει και τελευταίο… επιχείρημα για τους δημοσίους υπαλλήλους που κινδυνεύουν να βρεθούν στο δρόμο λόγω διαθεσιμότητας. Και το τελευταίο επιχείρημα δεν είναι άλλο απ΄ το εικονικό διαζύγιο!

            Σύμφωνα με ρεπορτάζ κυριακάτικων εφημερίδων το τελευταίο διάστημα έχουμε κατακόρυφη αύξηση των διαζυγίων ζευγαριών, στα οποία ο ένας εκ των δύο ή και δύο είναι δημόσιοι υπάλληλοι και φυσικά υπάρχουν παιδιά. Ποιο είναι το… επιχείρημα, ή το… κόλπο, αν προτιμάτε; Πώς με την έκδοση του διαζυγίου η επιμέλεια και η ευθύνη των παιδιών περνά εξ ολοκλήρου στον/ην πρώην σύζυγο που κινδυνεύει με απόλυση, έτσι ώστε να περιχαρακωθεί πίσω απ΄ το χαρακτηρισμό «προστάτης μονογονεϊκής οικογένειας» και να σωθεί!

            Αυτό όμως ίσχυε μέχρι τώρα διότι σύμφωνα με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε ήδη δεν είναι απολύτως βέβαιο πως εξαιρούνται οι μονογονεϊκές οικογένειες απ΄ την κινητικότητα- διαθεσιμότητα- απόλυση. Οπότε καταρρίπτεται και με το Νόμο αυτό το τελευταίο επιχείρημα και δεν είναι που αφήνει εκτεθειμένους όσους το αποτόλμησαν, τους αφήνει και με λογαριασμό στο χέρι καθώς τα διαζύγια κοστίζουν.

Το τελευταίο οχυρό.

            Αν το δούμε ψύχραιμα και λογικά κανένα σπίτι, αυτοκίνητο, ή οποιαδήποτε άλλο αντικείμενο δεν αξίζει όσο η ίδια η ζωή μας. Η οποία εκτός από μία και μοναδική είναι και μικρή, όσα χρόνια και αν ζήσει κανείς.

            Με την έννοια αυτή όσοι χρωστούν στις τράπεζες τα σπίτια, τα αυτοκίνητα τους και οτιδήποτε άλλο δεν θα πρέπει να τα βάψουν μαύρα αν τελικά τους τα πάρουν, αρκεί να είναι αυτοί καλά και να ζουν πραγματικά απολαμβάνοντας την κάθε τους στιγμή. Και για να το πετύχουν αυτό όλοι ξέρουν πως μπορούν να το κάνουν και χωρίς πολλά απ΄ τα υλικά αγαθά που, συνήθως, κατέχουν.

            Όλα τα παραπάνω, όμως, είναι εντελώς θεωρητικά και ωραία για τις χαλαρές συζητήσεις που κάνουμε όταν απολαμβάνουμε έναν καφέ ή ένα ποτό, σχολιάζοντας την επικαιρότητα και όσα μας μαυρίζουν την ψυχή, για να καταλήξουμε λέγοντας: «Βρε δεν βαριέσαι. Ας μας τα πάρουν όλα. Στο κάτω, κάτω της γραφής ντουβάρια και λαμαρίνες θα πάρουν. Δεν θα μας πάρουν και την ψυχή. Εμείς να ΄μαστε καλά».

            Και είμαστε. Τουλάχιστον όσο κρατάει η κουβέντα ή η επήρεια του ποτού που την προκάλεσε. Αλλά αν, ο μη γένοιτο, έρθει η ώρα που θα βρεθούμε μπροστά στο ενδεχόμενο του πλειστηριασμού ακίνητης ή κινητής περιουσίας μας, πώς θα το αντιμετωπίσουμε;

Μετά το ΦΠΑ, η χωριάτικη σαλάτα!

         Επιτέλους, να και μια ευχάριστη είδηση! Από την 1^η Αυγούστου 2013 μπορούμε να ξαναπροσεγγίζουμε χωρίς φόβο και τρόμο ένα από τα πλέον παραδοσιακά ελληνικά εδέσματα. Το γύρο!

Το γύρο με πίτα, το γύρο με ψωμάκι, το γύρο όπως και αν τον θέλει και τον προτιμάει ο καθένας. Φυσικά δεν πρόκειται για κάτι μικρό ή αμελητέο διότι τα τελευταία χρόνια αφού κόψαμε, αρχικά, το γύρο της Γαλλίας κι ας στοίχιζε μόνο 1.200 ευρώ το άτομο, το γύρο της Ιταλίας που ήταν κατά τι φθηνότερος και προσφερόταν στα 1.100 ευρώ, αναγκαστήκαμε τελικά να στερηθούμε και τον ελληνικό γύρο με πίτα καθώς τα 2.50 ευρώ που κόστιζε μας φαινόταν πολλά. Τώρα, όμως, όλα αυτά θα αποτελέσουν παρελθόν και πλέον ο γύρος θα προσφέρεται μόλις στα 2.30 ευρώ!

Μείωση αρκετή αν συμβαίνει να έχεις τετραμελή οικογένεια και μάλιστα φαγανή, το οποίο σημαίνει πως άντε εσύ και η σύζυγος να κάνετε κράττει και να περιοριστείτε στον ένα (σ. σ. η σύζυγος το κάνει και λόγω  διαίτης, για να είμαστε ειλικρινείς, και εσύ λόγω χοληστερίνης, καθώς είσαι και μιας κάποιας ηλικίας και δεύτερος γύρος την ίδια βραδιά δε λέει…), τα παιδιά, όμως, πώς να τα συγκρατήσεις αν πεινάνε και θέλουν και δεύτερο; Οπότε το κέρδος αυξάνεται, γιατί έχουμε και λέμε, έξη γύροι η οικογένεια, επί 20 λεπτά κέρδος το κομμάτι, ή το κεφάλι, να τα 1.20 ευρώ το όφελος!