Χατισέ: Κυρά και αρχόντισσα των ονείρων (Το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας του Νίκου Γούλια) Σ΄ ανάμνηση του…

Το Νίκο Γούλια τον συνάντησα μόλις μια φορά. Στις 20 του Νοέμβρη του 2013 στην Κοζάνη, όταν κλήθηκα να μιλήσω για το βιβλίο του “Χατισέ”, που είχε κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ήταν μια γλυκιά βραδιά του Νοέμβρη και τον αποχαιρέτισα μετά από μερικές ώρες, τον ίδιο και τη σύζυγο του, έχοντας πάρει μια μικρή γεύση από έναν άνθρωπο που σε κέρδιζε με την ευαισθησία και την ευγένεια του. Γλυκός, ήρεμος, μου έδωσε την εντύπωση πως απόλαυσε την κουβέντα μας στην ταβέρνα που καθίσαμε εκείνο το βράδυ με ανοιχτά αυτιά, αλλά πάνω απ΄ όλα ανοιχτή καρδιά. Δε νομίζω πως έπεσα έξω.

Αυτό μ΄ έκανε να τον εκτιμήσω, άποψη που εδραιώθηκε με το πέρασμα του χρόνου, αν και οι ευκαιρίες επικοινωνίας μας ήταν λίγες. Ήταν, όμως, ουσιαστικές και δεν είναι υπερβολή να πω πως κέρδισε μια θέση στην καρδιά μου.

Στην καρδιά μου που σφίχτηκε σήμερα μαθαίνοντας την απώλεια του, λίγες μέρες πριν κλείσει τα εξήντα του. Κρίμα η ζωή να χάνει τόσο γρήγορα όσους την αγαπούν πραγματικά και την υμνούν με τον τρόπο τους.

Κρίμα γιατί ο Νίκος Γούλιας που γνώρισα, ήταν άνθρωπος που ξεχώριζε χωρίς να το επιδιώκει.

Κρίμα… Δεν ξέρω αν φεύγοντας από τούτο τον κόσμο ξεκινάμε ένα ταξίδι κάπου άλλου. Μακάρι… Ξέρω πως ο Νίκος Γούλιας χάραξε δρόμους και με τη συγγραφή του για να ταξιδέψουν όσοι τον διάβασαν και θα τον διαβάζουν.

Αποτέλεσμα εκείνης της σύντομης συνάντησης μας στις 20 Νοέμβρη 2013 ήταν το παρακάτω κείμενο που ΄χα στείλει στον ίδιο για να το αναρτήσει και αναδημοσιεύω σήμερα ως ένα κεράκι στη μνήμη του.     

“Πλημμυρισμένο χρώματα και αρώματα περασμένων εποχών που όμως πάντα εξιτάρουν και σκανδαλίζουν τη συναισθηματική νοημοσύνη μας είναι και το δεύτερο μυθιστόρημα του Νίκου Γούλια, «Χατισέ», το οποίο μαζί με την «Ιάσμη» αποτελούν τα δύο πρώτα μέρη της σειράς του «Στα χρόνια της ομίχλης», που αμφότερα κυκλοφορούν απ΄ τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Ο συγγραφέας αν και επέλεξε να μας συστηθεί μέσα απ΄ αυτό τον… ομιχλώδη γενικό τίτλο των έργων, φαίνεται να ξέρει πολύ καλά πού το πάει και τι ζητάει με τις ιστορίες που στήνει, οι οποίες είναι δομημένες και κεντημένες με στέρεα υλικά, αποτέλεσμα της αγάπης του όχι για το παρελθόν γενικώς και αορίστως, αλλά κυρίως των λεπτομερειών του που κάνουν τελικά και τη διαφορά και πάνω απ΄ όλα των ανθρώπων του που με τις ανάσες και το αίμα τους συνέβαλαν στο να γραφτεί η ιστορία του. Έτσι πετυχαίνει να μας χαρίσει μοναδικές και ξεχωριστές σκηνές διαφορετικών κόσμων που δεν υπάρχουν πια, αποκαλύπτοντας μας ταυτόχρονα πολλά από εκείνα που χαρακτήριζαν τον μικρόκοσμο της καθημερινότητας περασμένων αιώνων, συμβάλλοντας βέβαια στο να τους απομυθοποιήσουμε καθώς δεν είναι οι ονειρεμένοι και ιδεατοί που μπορεί να είχαμε στο μυαλό μας, αλλά και να τους εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο συνειδητοποιώντας πως κάποτε όλα όσα σήμερα θεωρούμε αυτονόητα δεν υπήρχαν ούτε καν στη σφαίρα της φαντασίας.

Το ιστορικό μυθιστόρημα παραμένει πάντοτε ένα αγαπημένο είδος για πολλούς αναγνώστες. Το ερώτημα όμως είναι τι μένει τελικά όταν φτάσει στη σελίδα που γράφει τέλος. Στο δεύτερο βιβλίο του Νίκου Γούλια τιμώμενο πρόσωπο είναι η Χατισέ, την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «Κυρά και αρχόντισσα των ονείρων». Όχι όμως μόνο του άνδρα που μαγεύεται από εκείνη, αλλά του κάθε αναγνώστη του βιβλίου που καθώς το διαβάζει αυτό, υποθέτω, ότι θα αισθάνεται πως σεργιανίζει μέσα σ΄ ένα όνειρο. Ένα όνειρο που το νιώθει και το ορίζει πια ως δικό του, βαδίζοντας έτσι πάνω στην αδιόρατη γραμμή που υπάρχει ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό. Στο βιωματικό και το επιθυμητό. Δεν πιστεύω πως κανείς θα απαιτούσε κάτι περισσότερο απ΄ ένα βιβλίο. Απ΄ ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, όπως και η ο πρώτος… σταθμός της τριλογίας του Νίκου Γούλια, η «Ιάσμη» του, απ΄ όσους αγαπούν πραγματικά τα ταξίδια, αφού είναι σίγουρο πως θα ταξιδέψει όποιον χωθεί μες τις σελίδες του και περπατήσει ανάμεσα στις λέξεις του”.