Προγραμματική συμφωνία για το… χθες!

           «Το καλό πράμα αργεί να γίνει» λέει ο λαός, αλλά είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν η κυβερνητική προγραμματική συμφωνία Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ που ζυμώνονταν απ΄ τον περασμένο Ιούνιο δικαιούται να διεκδικήσει τον τίτλο «καλό πράμα». Το σίγουρο πάντως είναι πως το κείμενο των 4.134 λέξεων, στερείται πρωτοτυπίας και φρεσκάδας, ιδιότητες που θα του επέτρεπαν να χαρακτηριστεί, τουλάχιστον, ως κάτι «νέο», «πρωτοποριακό», ή «διαφορετικό».

            Αν προσπεράσει κάποιος την κακή και ασαφή σύνταξη αρκετών παραγράφων του, κάτι που είναι ανεπίτρεπτο για ένα κείμενο που το επεξεργάζονταν και το χτένιζαν τόσα μάτια ειδικών και ειδημόνων, δεν μπορεί να μην σταθεί σε δύο άλλα χαρακτηριστικά του που το καθένα έχει την αξία του. Το πρώτο πως πολλά απ΄ όσα αναφέρει μοιάζουν να είναι πιστή αντιγραφή πολιτικών κειμένων που εμπεριέχονται εδώ και χρόνια στα προεκλογικά φυλλάδια σχεδόν όλων των ελληνικών κομμάτων. Το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι πως συντάχθηκε λες και απευθύνεται στην ελληνική κοινωνία προ του 2009!

            Η παραδοχή πως η ελληνική κοινωνία έχει υποστεί πολλά τα τελευταία χρόνια επιχειρείται μεν να τονιστεί αρκετές φορές με διάφορες διατυπώσεις και σε ξεχωριστά σημεία του κειμένου, αλλά η ουσία και το νόημα του πιστοποιεί πως οι συντάκτες του, και όσοι το υπογράφουν βεβαίως, δεν έχουν αντιληφθεί και τις βαθύτατες αλλαγές που έχει υποστεί. Αλλαγές που δεν διαφοροποίησαν δραματικά μόνο τη μορφή, τη διαστρωμάτωση και τις ανάγκες της κοινωνίας, αλλά δημιούργησαν και νέες προτεραιότητες και απαιτήσεις, καθώς βρίσκεται, καθημερινά πλέον, εν μέσω πολλών σοβαρών και πιεστικών προβλημάτων που αφορούν ακόμα και την ίδια την επιβίωση της.

            Ένα πολιτικό κείμενο, όπως είναι η συγκεκριμένη προγραμματική συμφωνία, δεν είναι η εμπλουτισμένη και ανανεωμένη εγκυκλοπαίδεια που θα κομίσει όλες τις απαραίτητες λύσεις. Πρέπει όμως να πείθει πως συντάχθηκε για να απευθυνθεί σε πραγματικούς ανθρώπους και πάνω απ΄ όλα πως γνωρίζει τα πραγματικά τους προβλήματα. Κάτι που δεν πετυχαίνει η εν λόγω συμφωνία και για να το διαπιστώσει αυτό κάποιος αρκεί να ρίξει μια ματιά σε όσα αναφέρονται στο θέμα της φορολογίας και να τα συγκρίνει με όσα πραγματικά ισχύουν και προγραμματίζονται να γίνουν. Τα ευχολόγια και το τι πρέπει να γίνει, απέχουν έτη φωτός απ΄ όσα γίνονται και όσα μέλλεται να συμβούν, όπως τουλάχιστον προκύπτει απ΄ τα υπάρχοντα στοιχεία.    

            Για να είμαστε όμως αντικειμενικοί και δίκαιοι η συγκεκριμένη αδυναμία δεν εντοπίζεται μόνο σ΄ αυτή την κυβερνητική προγραμματική συμφωνία Νέας Δημοκρατίας- ΠΑΣΟΚ, αλλά τη βλέπει κανείς και στις πολιτικές προτάσεις όλων των κομμάτων. Το αν σε κάποιες είναι πολύ χτυπητή και σε άλλες λιγότερο, μικρή σημασία έχει καθώς η ουσία δεν αλλάζει. Μιλούν για το σήμερα και προτείνουν για το αύριο, σκεφτόμενοι όπως σκέφτονταν χθες.

            Δυστυχώς δεν είναι εύκολο να ξεφύγουν. Αν ρίξουμε μια ματιά στο πρόσφατο παρελθόν μας θα δούμε πως κανένα απ΄ τα κόμματα που κυβέρνησαν δεν το έκανε με βάση τις προεκλογικές προγραμματικές του δεσμεύσεις, ακόμα και αν τις είχε μοιράσει σε εκατομμύρια αντίτυπα πολυτελών φυλλαδίων.

            Οι πολίτες δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών καθώς ακόμα και οι ελάχιστοι που μελετούσαν αυτά τα προγράμματα δεν τιμωρούσαν το κόμμα για την ασυνέπεια του στην επόμενη εκλογή, αλλά του έδιναν διαρκώς μια νέα ευκαιρία.

            Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, δεν κινούνταν συνεχώς στα ίδια περίπου εκλογικά ποσοστά μόνο, αλλά και με τα ίδια προγράμματα και τις ίδιες θέσεις, πεπεισμένα, ίσως, πως στην Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει τίποτα.

            Να όμως που ήρθαν τα πάνω κάτω και τις κρίσιμες αυτές ώρες αντιλαμβανόμαστε πως όσοι θέλουν να μας κυβερνήσουν θυμίζουν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του. Μέχρι πότε άραγε; Χρόνος δεν υπάρχει, οι εξελίξεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο τρέχουν και εμείς απλώς βουλιάζουμε ακόμα παραπάνω στην κρίση, ελπίζοντας όλο και περισσότερο σ΄ ένα θαύμα αφού η πραγματικότητα μας διαψεύδει συνέχεια…