Εκείνη την Αμαρτωλή Τρίτη της 7ης Φεβρουαρίου 1497,
ημέρα της κορύφωσης του καρναβαλιού, έσπευσαν στην κεντρική πλατεία της Φλωρεντίας
όλοι οι κάτοικοι της για να δουν μια πυραμίδα ύψους δεκαοκτώ μέτρων να
παραδίδεται στις φλόγες.
Τράπουλες,
ζάρια, σκακιέρες, σκιές ματιών, βαζάκια ρουζ, αρώματα, δίκτυα για τα μαλλιά,
κοσμήματα, αποκριάτικα κοστούμια και μάσκες, αλλά κυρίως παγανιστικά βιβλία,
χειρόγραφα Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων, κλασικά γλυπτά και πίνακες, στοιβάχτηκαν
δημιουργώντας αυτή την τεράστια πυραμίδα, στην οποία έβαλε φωτιά ο Δομινικανός
μοναχός, πολιτικός και θρησκευτικός ηγέτης της Φλωρεντίας, Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα (1452- 1498).
Ο ίδιος
ονόμασε την αποτρόπαια αυτή ενέργεια του που συνεχίστηκε και επαναλήφθηκε με
αμείωτο ζήλο μέχρι την καταδίκη και την εκτέλεση του το 1498, καταστρέφοντας
πολλά έργα τέχνης και βιβλία, ως “καύση
των ματαιοτήτων”.
Ο
ξερακιανός Δομινικανός μοναχός για μια πενταετία, περίπου, γοήτευε τα πλήθη της
Φλωρεντίας και τα οδηγούσε όπως και όπου ήθελε. Δεν είναι γνωστό αν μετά την
εκτέλεση του θρήνησαν για τις αυταπάτες στις οποίες τους οδήγησε, πως ρίχνοντας
στην πυρά όλα αυτά τα σημαντικά έργα θα εξαγνίζονταν, εξαλείφοντας μια για
πάντα την αμαρτία.
Όταν κάνουμε copy paste καλο είναι να βάζουμε και τις αναφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κείμενο είναι από το βιβλίο ο κανόνας των τεσσάρων από τους Ian Caldwell και Dustin thomason
Αγαπητέ/ή chris ευχαριστώ για το σχόλιο σας, αλλά δυστυχώς με έχετε αδικήσει. Σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται για copy paste, όπως σημειώνετε, αφού τα στοιχεία που χρησιμοποιώ δεν είναι αντιγραφή απ’ το βιβλίο που επικαλείστε, στο οποίο βεβαίως υπάρχει σχετική αναφορά στον Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα και την «καύση των ματαιοτήτων», αλλά κάτι ανάλογο συμβαίνει και σε πολλές άλλες εκδόσεις που αφορούν την ιστορία της Ιταλίας και τις διάφορες βιογραφίες του ιστορικού αυτού προσώπου. Όντας φοιτητής στο τμήμα ιταλικής φιλολογίας του Α.Π.Θ. συνάντησα τον Σαβοναρόλα σε ιστορικά εγχειρίδια και στα μαθήματα της ιταλικής λογοτεχνίας και επειδή μου κίνησε το ενδιαφέρον ασχολήθηκα αρκετά μαζί του, αρχής γενομένης από το 2015, αν θυμάμαι καλά. Το βιβλίο «Ο κανόνας των τεσσάρων», εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ, σε εξαιρετική μετάφραση της κ. Χριστιάννας Ελ. Σακελλαροπούλου, το είχα διαβάσει πολύ παλιά, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2004, και χάρη στη δική σας παρέμβαση ανέτρεξα και πάλι στις σελίδες του για να δω αν όντως, χωρίς να το θέλω, είχα αντιγράψει πλήρως ό,τι ανέφερε για τον Σαβοναρόλα. Απ’ ό,τι διαπίστωσα όχι, καθώς ναι μεν υπάρχουν κάποιες ομοιότητες, αλλά σε καμιά περίπτωση copy paste. Να είστε σίγουρος/η πως αν είχε συμβεί κάτι τέτοιο θα ανέφερα οπωσδήποτε την πηγή, από θέση αρχής, καθώς είμαι και ο ίδιος συγγραφέας και επιθυμώ όποιοι τυχόν χρησιμοποιήσουν κείμενα μου να το αναφέρουν. Το ότι κάτι έμεινε στη μνήμη μου από τον «Κανόνα των τεσσάρων» είναι σίγουρο, καθώς αυτό συμβαίνει με κάθε βιβλίο που κερδίζει το ενδιαφέρον και την εκτίμηση μας. Οπότε χαίρομαι που με αφορμή το σχόλιο σας το ξανάπιασα στα χέρια μου. Σας ευχαριστώ και πάλι. Να είστε καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφή