Καθαρή Δευτέρα

Το σουρούπωμα της Καθαρής Δευτέρας σέρνει μαζί του και μια μελαγχολία, σαν τις σερπαντίνες που φιδοσέρνονται στους έρημους δρόμους, έχοντας πάρει στο κατόπι το βοριαδάκι που φυσά.
Η ανάμνηση μιας αποκριάς που ανήκει πια στην προηγούμενη μέρα, κρεμασμένη απ΄ το σχοινί της μπουγάδας, ρούχο που στεγνώνει μ΄ έναν κυματισμό που σβήνει.
“Και του χρόνου”. Ευχή μακρινή ή κοντινή, ανάλογη με το τι γεννά τη μελαγχολία…
Υ.Γ. Η φωτογραφία είναι του Αλέξανδρου Βρεττάκου.