«ΤΑ ΛΙΛΙΠΟΥΤΕΙΑ», του Ηλία Κεφάλα

ΠΟΙΗΤΗΣ του καιρού μας ο Ηλίας Κεφάλας. Σε καιρούς δύσβατους τολμά και εκθέτει, αλλά και εκτίθεται. «ΤΑ ΛΙΛΙΠΟΥΤΕΙΑ» του, εκδόσεις Γαβριηλίδης, όνομα και πράμα σε ό,τι αφορά το μέγεθος τους, έχουν μεγάλο εύρος αισθημάτων και ευαισθησίας, καθώς η ματιά του ποιητή στο σύμπαν που τον περιβάλλει δεν είναι απλώς διερευνητική αλλά και αρκούντως αποκαλυπτική, τόσο όσο χρειάζεται για να αφυπνίσει και τις δικές μας σκέψεις, για να μπορέσουμε να διεισδύσουμε στο δικό του κόσμο και να γίνουμε μέρος του.

Αντιγράφω…

ΤΑΡΑΧΕΣ

Ταραχές στα φύλλα

Συριγμοί στα νερά

Στεναγμοί εκχέονται

Από το πουθενά

Ξάφνου αναγνωρίζω

Παρακλητικές φωνές

Νεκρών συγγενών

Που μου λείπουν

 ..και ακόμα…

ΔΕΗΣΕΙΣ

Κάθε στιγμή

Νέα λουλούδια σκάνε στο λιβάδι

Παρακολουθώ και δέομαι

Στη θαυμαστή επιμέλεια

Του αόρατου κηπουρού

Φίλε Ηλία δεν εύχομαι καλοτάξιδο. Εύχομαι να διαβαστεί και όσοι το πράξουν να ΄ναι σίγουροι πως θα ΄ναι οι τυχεροί ενός όμορφου ταξιδιού. 

Εκπομπή "Πορεύεσθαι κατά τέχνη", Δευτέρα 30 Μάρτη 2015, West Channel, φιλοξενούμενος ο μουσικός Νίκος Παυλίδης.

https://www.youtube.com/watch?v=KY3OU_hAtAc

Η ελπίδα της διάσωσης σε έναν ωκεανό βιβλίων.

«Η απαισιοδοξία ματαιώνει την προθυμία μας για δράση» (Χάουαρντ Ζιν).

Ζώντας σε μια Ελλάδα όπου τα πάντα δείχνουν να συμβαίνουν  στην Αθήνα (και να πεθαίνουν μήπως;) με αποτέλεσμα πολλοί να πιστεύουν πως είμαστε πλέον μια χώρα μ΄  ένα υπερτροφικό κέντρο και μια περιφέρεια που λειτουργεί ως ένα καχεκτικό φυτώριο πάσης φύσεως ταλέντων, μερικά εκ των οποίων ίσως κάποτε επιλεγούν για να συμπεριληφθούν ως ορεκτικά στο τραπέζι του, δεν έχεις να περιμένεις και πολλά πράγματα.

Τότε γιατί επιμένεις; Ελπίζεις πως το βιβλίο που έγραψες και ένας εκδοτικός οίκος της Αθήνας εξέδωσε (μήπως για να συμπληρώσει έναν κρίσιμο και απαραίτητο ετήσιο αριθμό τίτλων;) θα πάψει να είναι κάποτε η βάση μιας διαρκώς υπερυψούμενης στοίβας σ΄ ένα δημοσιογραφικό γραφείο και θα βρει λίγο χώρο, όσο μια ανάσα, στην ειδική στήλη;

Όχι. Γράφεις για σένα και για τους λίγους που επιμένουν να σε διαβάζουν, έστω και αν χρειαστεί να ψάξουν πολύ για να σε ανακαλύψουν, εκτός και αν πέσουν τυχαία πάνω σου. Γι΄ αυτούς που βαρέθηκαν να διαβάζουν το ίδιο θέμα, γραμμένο από τόσους πολλούς, τόσες πολλές φορές.

Γράφεις για έναν κόσμο που ανασαίνει δίπλα σου και σε τροφοδοτεί με σκέψεις και συναισθήματα, ικανά να γεμίσουν σελίδες και σφίγγουν το χέρι σου την ώρα που βλέμμα και χείλη εκφράζουν τις ίδιες λέξεις. «Μ΄ άρεσε. Να ΄σαι καλά…».

Και είσαι καλά. Καλύτερα απ΄ οποιονδήποτε ανοίγει με έκδηλη αγωνία την κυριακάτικη εφημερίδα για να δει σε ποια θέση της λίστας των ευπώλητων τον έχουν κατατάξει, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως ό,τι είναι σήμερα στην πρώτη σελίδα, σε μια βδομάδα μπορεί να μην καν στην τελευταία, αλλά σε κάποια εσωτερική με μικρή γραμματοσειρά. Τελικά όμως, όλες οι σελίδες της εφημερίδας την ίδια κατάληξη έχουν, ίσως γιατί οι περισσότερες, αν όχι όλες τα ίδια νέα γράφουν.

Θα υπάρχουν όμως πάντα κάποιοι που πριν τις πετάξουν, θα εντοπίζουν και θα κόβουν μικρές ειδήσεις, στις οποίες αν μπεις έστω και μια φορά, δεν θα αισθανθείς πως πέτυχες δα και κάτι το σπουδαίο. Απλώς έριξες λίγο νερό στο μύλο της αισιοδοξίας σου. 

Εκπομπή "Πορεύεσθαι κατά τέχνη" West Channel, 23 Μάρτη 2015, φιλοξενούμενη η ποιήτρια Simba Narducci Βαϊνά.

https://www.youtube.com/watch?v=sidrdOdTBfY

Εκπομπή "Πορεύεσθαι κατά τέχνη" West Channel, 16 Μάρτη 2015, φιλοξενούμενη η συγγραφέας Χαρά Ανδρεΐδου.

https://www.youtube.com/watch?v=UBvN6hU-APw

Για το Θωμά Δημητριάδη που έφυγε τόσο ξαφνικά…

Δεν υπάρχουν λόγια. Ποτέ δεν υπήρχαν, ούτε θα υπάρξουν. Η απώλεια ενός ανθρώπου, ακόμα και αν συνοδεύεται απ΄ το «πλήρης ημερών», ανοίγει ένα κενό. Στην καρδιά, το μυαλό, στην ίδια τη ζωή. Ο Θωμάς Δημητριάδης, συνάδελφος δημοσιογράφος, δεν έφυγε «πλήρης ημερών». Λίγο πριν κλείσει τα πενήντα του ήταν πλήρης δημιουργικών και αποδοτικών ημερών. Η απώλεια του άνοιξε κενό. Πρωτίστως στους δικούς του, μα και στους άλλους. Οι δικοί του θα τον θυμούνται καθημερινά, θα τον λαχταρούν κάθε λεπτό. Οι άλλοι θα τον μνημονεύουν. Κανείς όμως δεν θα πάρει απάντηση στο γιατί. Γιατί να φεύγουν τόσο νωρίς νέοι άνθρωποι; Δημιουργικοί… Ανήσυχοι… Άνθρωποι που είχαν να προσφέρουν…

Τον γνώριζα απ΄ τα πρώτα βήματα του στη δημοσιογραφία. Με τίμησε κάποια στιγμή όταν μου εκμυστηρεύτηκε πως ήθελε να γράψει και ένα βιβλίο. Το κουβεντιάσαμε στα όρθια, τον παρότρυνα να το κάνει. Δεν ξέρω τι εξέλιξη υπήρξε σ΄ αυτό…

Ξέρω όμως πως ως δημοσιογράφος ανήκε σ΄ εκείνη τη μικρή, δυστυχώς, σήμερα ομάδα δημοσιογράφων που στέκονται με ευθύνη και σοβαρότητα απέναντι στην είδηση και κόντρα στην ευκολία και τον εντυπωσιασμό. Που δεν κουνούν το δάχτυλο, δίκην εισαγγελέα, σε κανένα, αλλά δείχνουν με το δάχτυλο τα γεγονότα και αφήνουν αυτούς που ενημερώνουν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα. Που δεν επηρεάζουν, αλλά φωτίζουν και ας δει ο κανένας όποια εικόνα θέλει.  

Μετρημένος, αξιοπρεπής και αγωνιστής. Αλλά και άτυχος. Η ζωή πολλά θα μπορούσε να του προσφέρει, μα του τα αρνήθηκε.

Τι να πεις; Ένα «κρίμα»,  είναι λίγο. Λυπάσαι, σκας, αλλά δυστυχώς όλα αυτά δεν απαντούν στα αδυσώπητα γιατί.

Μακάρι τα συλλυπητήρια μας προς τους δικούς του, και ειδικά προς τη γυναίκα του τη Φωτεινή, να πιάσουν τόπο και να προσθέσουν, έστω και λίγη, δύναμη όχι μόνο τούτες τις πρώτες δύσκολες ώρες, αλλά και όσες ακολουθήσουν.

Καλό ταξίδι Θωμά. Κουράγιο και καλή δύναμη Φωτεινή.     

Εκπομπή "Πορεύεσθαι κατά τέχνη", West Channel, Δευτέρα 9 Μάρτη 2015, φιλοξενούμενος ο συγγραφέας παιδικών βιβλίων κ. Περικλής Καφάσης

https://www.youtube.com/watch?v=_d80qisFfwg

Εκπομπή "Πορεύεσθαι κατά τέχνη", West Channel, Δευτέρα 2 Μάρτη 2015, φιλοξενούμενος ο συλλέκτης κ. Γιάννης Τσιομπάνος

 https://www.youtube.com/watch?v=aHIlumKpiW4