Σύμπτωμα των καιρών ή μακροχρόνια ανίατη ασθένεια; Επί, και
όπισθεν, της διαδικασίας κρυπτόμενοι, αναβάλουμε διαρκώς το επόμενο βήμα, παρότι
λεονταρίζουμε πως είμαστε έτοιμοι για το άλμα.
Οι πράξεις παράγουν ένα κάποιο αποτέλεσμα. Λάθος ή κακό,
διορθώνεται. Τα λόγια απλώς περιγράφουν την αδυναμία μας να λειτουργήσουμε. Οι
ατέρμονες διαδικασίες επί της ουσίας δεν προωθούν ούτε συνθέτουν τις διαφορές
απόψεις επ΄ ωφελεία του βέλτιστου, τις αποδυναμώνουν, αν δεν τις ευτελίζουν κιόλας.
Δυστυχώς, όσοι οφείλουν να αξιολογούν τον εαυτό τους με τα
αυστηρότερα κριτήρια και να τον ελέγχουν προστατεύοντας εαυτόν και αλλήλους και
πρωτίστως εμάς, τον υμνολογούν και τον αποθεώνουν, συντρίβοντας τον αντίπαλο
και την κοινή λογική σ΄ έναν ανούσιο και αναίτιο στίβο μάχης, όπου αντί να παράγεται
πολιτική αναμοχλεύεται το κατακάθι των ταπεινότερων ανθρώπινων συμπεριφορών και
ενστίκτων.
Λόγω διαδικασίας γίνονται όλα και οδηγούν όχι στο τίποτα,
που θα ΄ταν εντέλει προτιμότερο, αλλά στην επανάληψη σκηνών απ΄ ένα παρελθόν
που θαρρείς και έχει γαντζωθεί πάνω μας και μας ακολουθεί σαν τη σκιά μας.
Τι μέλλον να ΄χουμε επαναλαμβάνοντας συνεχώς το παρελθόν;
Καλό ερώτημα αλλά χρήζει ενδελεχούς, εμπεριστατωμένης και εξαντλητικής συζήτησης,
αρκεί πρώτα να ορίσουμε σαφώς τη διαδικασία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου