Ο γνωστός ιστορικός, καθηγητής πανεπιστημίου, Χάγκεν
Φλάϊσερ εξηγώντας τον όρο «δημόσια ιστορία» [1] είχε σημειώσει ότι “Η
Δημόσια Ιστορία δεν περιλαμβάνει το, εσωστρεφές από τη φύση του, ακαδημαϊκό
κομμάτι της ιστορικής κουλτούρας –την έρευνα και τη διδασκαλία στα αμφιθέατρα-
αλλά διεκδικεί περίπου όλα τα υπόλοιπα. Αποσκοπεί στην ιστορική αφύπνιση, την
ενημέρωση και ενδεχομένως την επιμόρφωση του κοινού αυτού, του «ανειδίκευτου»
συνολικού πληθυσμού, του «λαού» για τον οποίο τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων
δε διαθέτουν αρκετά θρανία. Μαζί με τους κατά παράδοση ιστορικούς, στη Δημόσια
Ιστορία συνεισφέρουν επίσης δημοσιογράφοι, υπεύθυνοι αρχείων και μουσείων, αλλά
και σκηνοθέτες και ξεναγοί του διαρκώς επεκτεινόμενου ιστορικού τουρισμού.”, για
να καταλήξει πως “Δημόσια Ιστορία είναι ό,τι τριγύρω μας φιλοδοξεί να
αφηγείται κάτι για το παρελθόν – και σε μας τους παραλήπτες μένει να κρίνουμε
την «ορθότητα» των αφηγήσεων…”
Με βάση, λοιπόν, την άποψη του Φλάϊσερ μπορούμε να
πούμε πως η έκθεση έργων του Μιχάλη Καραπαναγιωτίδη με τον τίτλο «Πορτραίτα της
πόλης» που φιλοξενείται στο κτίριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης μέχρι τις
30 Νοεμβρίου είναι μια συνεισφορά του ζωγράφου στη δημόσια ιστορία του τόπου
μας.
