Μια πυγολαμπίδα φωτίζει το πυκνό σκοτάδι της Β. Κορέας. "Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ" από τις εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

            Άνθρωποι που φυτοζωούν και κρεμιούνται απ΄ την ελπίδα πως με την σκληρή, στα όρια της εξόντωσης, δουλειά θα γευτούν άσπρο ρύζι και κρεατόσουπα.

            Άνθρωποι που γελούν υποχρεωτικά την ώρα που θα ΄θελαν να ουρλιάξουν και θρηνούν την απώλεια του μεγάλου Πατέρα και Ηγέτη, ενώ δεν τους επιτρέπεται να επισκεφτούν τον ετοιμοθάνατο γονιό και να χύσουν τα δάκρυα τους για τα πεθαμένα παιδιά τους.

            Άνθρωποι που ζουν σε τρώγλες ξεπαγιάζοντας, όπου δεν μπορούν να κρυφτούν απ΄ τα βλέμματα του κράτους- δυνάστη καθώς είναι πολύ πιθανό αυτός που θα τους καρφώσει ως αντικαθεστωτικούς για ασήμαντη αφορμή μπορεί να είναι ο γείτονας της διπλανής πόρτας και της ίδιας μοίρας.

            Άνθρωποι που πριν γεννηθούν η πορεία τους είναι προδιαγεγραμμένη και όσες προσπάθειες και αν κάνουν αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν να γίνουν αυτό που κάποιοι άλλοι αποφάσισαν γι΄ αυτούς. 

            "Εκείνος ο γενειοφόρος Ευρωπαίος

              Ισχυρίστηκε ότι ο καπιταλισμός είναι ο κόσμος του σκότους

              Ενώ ο κομμουνισμός είναι ο κόσμος του φωτός.

              Εγώ, ο Μπάντι, που ζω στον κόσμο του φωτός,

              Είναι γραφτό μου να λάμπω στο σκοτάδι

              Και καταγγέλλω, χωρίς περιστροφές,

              Ότι, εάν αυτό το σκοτάδι είναι μια ασέληνη νύχτα,

              Ο κόσμος του φωτός εκείνου του γενειοφόρου είναι μια άβυσσος,

              Ένα έρεβος μαύρο σαν το μελάνι...".

            Ο Μπάντι, που στα κορεάτικα σημαίνει πυγολαμπίδα και πίσω απ΄ το ψευδώνυμο αυτό κρύβεται ένας Βορειοκορεάτης συγγραφέας που με κίνδυνο της ζωής του έβγαλε στη Νότιο Κορέα μερικά χειρόγραφα του που αποτέλεσαν το έργο του Η ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ (εκδόσεις ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, σε μετάφραση του Βασίλη Κιμούλη), με τον πρόλογο, μέρος του οποίου είναι το παραπάνω απόσπασμα, μας εισάγει με τον πιο έντονο τρόπο σε ό,τι πρόκειται να επακολουθήσει. Ένα κείμενο πραγματική καταγγελία και συγχρόνως συγκλονιστική μαρτυρία.

            Πρόκειται για μερικά διηγήματα που παρά τις λογοτεχνικές τους αρετές, το λεπτό χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό που τα χαρακτηρίζουν, είναι γροθιά στο στομάχι για κάθε άνθρωπο των ημερών μας. Γιατί τα όσα περιγράφονται σ΄ αυτά εκτός από αδιανόητα και απίστευτα για κάθε λογικό άνθρωπο, δεν είναι προϊόντα μυθοπλασίας αλλά η ζοφερή και τρομακτική καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων που εξακολουθούν να βιώνουν και να ποτίζουν με το αίμα και τον ιδρώτα τους το όνειρο του σοσιαλισμού.

            Ο γενειοφόρος Ευρωπαίος στον οποίο αναφέρεται ο Μπάντι δεν είναι άλλος απ΄ τον Καρλ Μαρξ και η πασίγνωστη πλέον φράση του "Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη. Το φάντασμα του κομμουνισμού", είναι για τους κατοίκους αυτής της ασιατικής χώρας ένα φάντασμα που στοιχειώνει όχι μόνο τις νύχτες μα και τις μέρες τους.

            Θύματα ενός σκληρού και απάνθρωπου καθεστώτος που έχοντας απλώσει ένα δίχτυ φόβου γύρω τους, ένα δίχτυ που πλέκουν τα όπλα, η προπαγάνδα και οι πρόθυμοι υποστηρικτές και συνοδοιπόροι του, επιβιώνει και μακροημερεύει. Στο μόνο που μπορούν να ελπίζουν είναι η φυγή, με όποιο τρόπο και όποιο μέσο μπορούν. Κάτι που μόνο εύκολο δεν είναι καθώς πολλοί απ΄ αυτούς φαίνεται να μην  μπορούν να διανοηθούν ότι ίσως και να υπάρχει μια καλύτερη τύχη γι΄ αυτούς, καθώς η πλύση εγκεφάλου όλο το 24ωρο, απ΄ τη γέννηση μέχρι το θάνατο τους, και ο καταναγκασμός της προσήλωσης σε μια ιδέα που δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο ένα πουκάμισο αδειανό, δεν τους επιτρέπει ούτε καν να σκεφτούν πως θα μπορούσαν να δραπετεύσουν.

            "Ακόμα και σήμερα, οι κάτοικοι στον Βορρά ζουν όλη τους τη ζωή σαν βατράχια στον πάτο ενός πηγαδιού, πεπεισμένοι ότι ο ουρανός δεν είναι παρά αυτό το μικρό στρογγυλό κομμάτι που βλέπουν από εκεί που βρίσκονται.", γράφει στο τέλος του βιβλίου ο Κιμ Τσέογκ- σολ, πρόσφυγας ήδη στη Σεούλ απ΄ το 2012.

            Είναι πολλά τα όσα κατά καιρούς δημοσιεύονται για τη Βόρεια Κορέα και το καθεστώς της. Όποιος μπήκε στον κόπο να διαβάσει κάποια απ΄ αυτά θα σχημάτισε μια εικόνα για το τι συμβαίνει πίσω απ΄ τις παρελάσεις με τις λαμπερές στολές των εκατομμυρίων ανθρώπων και τις πυρηνικές δοκιμές. Με το συγκεκριμένο βιβλίο διαλύεται και η παραμικρή αμφιβολία, για όσους την είχαν, πως όσα η επίσημη προπαγάνδα διοχετεύει στον υπόλοιπο κόσμο παράγονται τελικά από έναν τεράστιο βωμό όπου θυσιάζονται οι ανθρώπινες ζωές. Ο Μπάνι, η πυγολαμπίδα, φωτίζει το βαθύ σκοτάδι που επικρατεί στη χώρα του τη Βόρεια Κορέα, χωρίς δυστυχώς να μπορεί να απαντήσει πότε τελικά θα ανατείλει και εκεί ο ήλιος.