"Θεατρική Αναζήτηση Πτολεμαΐδας" : Η ωρίμανση μιας ομάδας μέσα από ένα δύσκολο θεατρικό έργο.

Το θεατρικό έργο του Αμερικανού συγγραφέα Νηλ Σάϊμον "Οι ηλίθιοι" αν και δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς την καριέρα του επί σκηνής (πρώτη παράσταση στο θέατρο "Ευγένιος Ο' Νιλ στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης, στις 6 Απριλίου του 1981, όπου παίχτηκε για 40, μόλις, μέρες), ανέβηκε μέχρι σήμερα πάρα πολλές φορές από διάφορους θιάσους ανά τον κόσμο.

            Ο Νηλ Σάϊμον, που διέπρεψε ως κωμωδιογράφος, συνέθεσε ένα έργο με απλοϊκή, σχεδόν, πλοκή, κάτι που αντισταθμίζεται απόλυτα απ' την ύπαρξη σπαρταριστών διαλόγων, οι οποίοι πείθουν πως ο τίτλος του δεν αδικεί καθόλου τους ήρωες του αφού έχουμε να κάνουμε με πραγματικούς ηλίθιους.

            Αυτό όμως που αποτελεί το μεγάλο προτέρημα του έργου, οι διάλογοι του, είναι ταυτόχρονα και η μεγάλη του… αδυναμία, με την οποία βρίσκονται πολύ γρήγορα αντιμέτωποι όσοι επιχειρήσουν να το ανεβάσουν, διαπιστώνοντας  ότι "ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες".  Και οι λεπτομέρειες στην προκειμένη περίπτωση είναι ο ρυθμός και το πώς θα στηθεί η παράσταση, με κινητήριους μοχλούς τους ηθοποιούς της, που είναι υποχρεωμένοι να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους για να καταφέρουν να υπηρετήσουν δύσκολους και ιδιαίτερα απαιτητικούς ρόλους.

            Εξ αιτίας των παραπάνω λεπτομερειών το εγχείρημα "Οι ηλίθιοι" είναι εξαιρετικά δύσκολο για ερασιτεχνικούς θιάσους, κάτι που αφορά και αρκετούς επαγγελματικούς, με τα αρνητικά αποτελέσματα να είναι και τα περισσότερα για εκείνους που καταφέρνουν να φτάσουν μέχρι το τέλος της διαδρομής και να εμφανιστούν μπροστά σε κοινό. Γιατί πολλοί εγκαταλείπουν αργά ή γρήγορα την προσπάθεια, εάν φυσικά αντιληφθούν και κατανοήσουν πως το έργο του Σάϊμον είναι πολύ απαιτητικό και κερδίζει το γέλιο απ’ τους θεατές του χάρη στην εξυπνάδα του κι ας αναφέρεται, υποτίθεται, σε ηλίθιους.

Η "Θεατρική Αναζήτηση Πτολεμαΐδας", μια ομάδα που εδώ και είκοσι χρόνια έχει καταγράψει μια αξιόλογη πορεία στην πόλη και την ευρύτερη περιοχή, πήρε το ρίσκο και εμφανίστηκε στο κοινό του (8 και 9 Νοεμβρίου 2017) με το συγκεκριμένο έργο. Τι πέτυχε; Από τη στιγμή που άναψαν τα φώτα της πάντα άβολης, και ακατάλληλης για θεατρικά έργα, σκηνής του Πνευματικού Κέντρου Πτολεμαΐδας μέχρι την τελευταία υπόκλιση να παρουσιάσει μια παράσταση που τη χαρακτήριζαν ο σωστός ρυθμός, το μπρίο και η ζωντάνια. Ηθοποιοί, ερασιτέχνες, που έπαιρναν ενέργεια και δύναμη απ’  το δικαιολογημένο άγχος τους, αποδίδοντας πολύ καλά τους ρόλους τους, αποσπώντας γέλιο και χειροκρότημα απ’ τους θεατές τους μαζί με τη συγχώρεση τους για τα όποια λάθη τους, καθώς όλοι αντιλαμβάνονταν πως ό,τι έβγαινε πάνω στο σανίδι οφείλονταν στη δύσκολη προσπάθεια ανθρώπων που αποφάσισαν να αναμετρηθούν με κάτι πραγματικά δύσκολο και απαιτητικό. Το λιτό και αφαιρετικό σκηνικό αξιοποιήθηκε κατά τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να πείθει πως είναι απλώς το παράθυρο απ’ όπου μπορούσες να δεις λίγα και να φανταστείς πολλά περισσότερα. Τα κοστούμια συνέβαλαν στο να αποτυπωθούν καλύτερα τα χαρακτηριστικά των ηρώων και η μουσική επένδυση συνδυάστηκε αρμονικά με την κίνηση.

Κοντολογίς ένα πετυχημένο εγχείρημα, αποτέλεσμα μιας πραγματικής… αναζήτησης και εύρεσης των σημείων- κλειδιών του κειμένου που απέδειξε πως οι βασικοί συντελεστές της ομάδας ωρίμασαν θεατρικά και καλώς αποφάσισαν να κάνουν αυτό το επόμενο βήμα που αποδείχτηκε πως μόνο μετέωρο δεν ήταν.

Μνημονεύοντας μόνο την κ. Κική Στούμπου, σκηνοθέτιδα του έργου, δεν το κάνω για να αδικήσω κανέναν απ’ τους υπόλοιπους συντελεστές, που και πολλοί ήταν και ο καθένας συνέβαλε καθοριστικά στο συνολικό αποτέλεσμα. Ωστόσο θεωρώ πως οι ομάδες που υπάρχουν και λειτουργούν κάτω από αντίξοες πολλές φορές συνθήκες στο χώρο του πολιτισμού, μακροημερεύουν μόνο εφόσον υπάρχουν κάποιοι βασικοί πυρήνες που λειτουργούν ως μοχλοί παρακίνησης και έμπνευσης και των υπολοίπων. Κάτι που για τη "Θεατρική Αναζήτηση Πτολεμαΐδας" φαίνεται να το κάνει η κ. Στούμπου συμπαρασύροντας και τόσα άλλα αξιόλογα άτομα που πέρα απ’  το όποιο ταλέντο τους το σημαντικό είναι πως κάθε φορά  καταθέτουν κάτι απ’  την ψυχή τους, όπως έκαναν και τώρα.

Μπράβο σε όλους!